#Durgashakti 2022_Sixth_Page... Vinit Vartak ©

 #Durgashakti 2022_Sixth_Page... Vinit Vartak ©

मेरी पहचान आप से पापा, 

क्या कहूं,आप मेरे लिए क्या हो, 

रहने को है पैरों के नीचे ये जमीं, 

पर मेरे लिए तो मेरा आसमान आप हो।

If there is a most important man's position in the structure of any woman, it is that of the father. Every woman takes some inspiration in life from her father. It is the father who becomes the first support on the path of life. So fathers often have the power to turn a woman's life around and make radical changes in her life. When a man, being a father, understands the existence of Durga Shakti in his daughter, that Shakti is honored the most. When a woman receives such encouragement from her father, the Durga Shakti within her achieves something that she might not have been able to think of on her own. This is the story of two such Durgashaktis, who with the support and encouragement of their fathers have overcome tough challenges with ease. Today these pairs of Bap-Lekis have become the standard of Durga Shakti for their unprecedented journey.

The story begins in 1977 when Ajit Bajaj reached the 17,353 ft (5289 m) Friendship Peak at the age of 12. He then became the first Indian to cross the Polar Trilogy. (polar trilogy means skiing to the North Pole, South Pole and across the Greenland icecap) Also, the Government of India honored him with Padma Shri in the year 2012 for his contribution to adventure sports. His father's fame was ingrained in Diya's mind from childhood. Her father's achievements were helping her somewhere. Diya set a goal to follow in their footsteps. In May 2011, at the age of just 17, Dia completed the Trans Greenland Skiing Expedition. She became the youngest woman in the world to do so. Apart from this, Ajit and Diya became the first Indians to ski on the ice of Greenland. But this journey does not stop here.

Diya and Ajith set another goal in front of them which is to climb Mount Everest, the highest peak in the world, which no Indian father-daughter has achieved so far. Diya set Everest as her goal to convey the message to the whole of India that even if she is a girl, she can take her family's name to the top. On May 16, 2018, Dia Bajaj and Ajit Bajaj created a new history by scaling Mount Everest. Diya showed that a daughter can reach the highest heights of the world by keeping her father's role model in front of her. Diya and Ajith set the record of scaling 7 highest peaks in 7 continents of the world on 5th June 2022 in the same year. They became the first father-daughter pair from Asia to achieve this record. It would not be a stretch to say that Diya is a modern form of Durga Shakti as a daughter who shows that she is not inferior to her father.

Another inspiring father-daughter story begins in 2017 at the Indian Navy's Eazimala base in South India where the passing out parade of officers who had just joined the Indian Navy was underway. But this parade was special for one thing, Kamini Daundiyal was a part of the parade today. This parade was very important and special for her. Because the dream she had seen for many years was actually coming true today. For the past 30 years her father was in the Indian Navy guarding India's maritime borders today following her father's footsteps she became a part of the Indian Navy to guard India's maritime borders.

Kamini Daundiyal completed her education from Navy School in Mumbai and Visakhapatnam. She had secured first rank in her school in class 10th examination. Then Electrical and Electronic Engineering passed with 94% percentage. Kamini, who has always excelled in studies, got a job in a prestigious company like Accenture in the first shot. She worked there for 7 months. But her mind was not there, the Indian Navy was marking her. She was fascinated by the discipline in which she had seen her father serve India for the last 30 years and by the Indian Navy. She took the Services Selection Board (SSB) exam after the decision was made to admit women to the Indian Navy. Kamini was among the 5 girls selected in it. She got admission in Armament cadre of Navy. She appeared for SSB again from another centre. She also got admission in the Naval Academy. She was awarded the Best 'Seamanship' award at the Indian Navy Academy and stood third among all training officers.

For Chief Petty Officer First Class (MCPO 1) Umeshchandra Daundiyal, the moment was very important. Following in his footsteps, his daughter had left Sukh's job and accepted the path of national service. Women are nowhere behind in India's defense preparedness. His daughter Sub Lt Kamini Daundiyal today showed that a pair of men can protect the borders of countries with a gun in hand. When the father-daughter duo embarked on national service, simultaneously donning white Indian Navy uniforms and making their tagline 'Sham No Varun', it was a moment of pride not just for Kamini but for the entire nation. Sub Lt. Kamini Daundiyal has put a unique form of Durga Shakti in front of everyone, breaking the framework of the Indian social system.

Sub Lt. Kamini Daundiyal and Dia Bajaj both follow in their father's footsteps and present us with a new look of Durga Shakti as their partner portrays a unique bond of father-daughter relationship. For any woman, her father is the first role model. Both of them have disproved the belief that being a son means that he can carry forward the importance of his father's work. That is why I feel that both of them are a form of Durga Shakti with their achievements. My biggest salute to the achievements of Kamini Daundiyal and Dia Bajaj. Also to his father who gave him free sky to set foot on his sky and gave equal support to his father. All the best for this new form of Durga Shakti on her journey ahead and to scale more peaks.

Photo Search Courtesy :- Google

Notice :- Wording in this post is copyright.

#दुर्गाशक्ती_२०२२_सहावं_पान... विनीत वर्तक ©

 #दुर्गाशक्ती_२०२२_सहावं_पान... विनीत वर्तक © 

मेरी पहचान आप से पापा, 

क्या कहूं,आप मेरे लिए क्या हो, 

रहने को है पैरों के नीचे ये जमीं, 

पर मेरे लिए तो मेरा आसमान आप हो ।

कोणत्याही स्त्रीच्या जडणघडणीत सगळ्यांत महत्वाच्या पुरुषाचं स्थान असेल तर ते असतं वडिलांचं. वडिलांकडून प्रत्येक स्त्री काही न काही स्फूर्ती आयुष्यात घेत असतेच. वडीलच असतात जे आयुष्याच्या वाटेवर सगळ्यात पहिला आधार बनतात. त्यामुळे अनेकदा स्त्रीच्या आयुष्याला कलाटणी देण्याची आणि तिच्या आयुष्यात आमूलाग्र बदल करण्याची ताकद वडिलांकडे असते. जेव्हा वडील बनून एक पुरुष आपल्या मुलीतील दुर्गाशक्तीचं अस्तित्व समजून घेतो तेव्हा त्या शक्तीचा सगळ्यांत जास्ती सन्मान होतो. आपल्या वडिलांच्या रूपाने जेव्हा स्त्रीला असे प्रोत्साहन मिळते, तेव्हा तिच्यातील दुर्गाशक्ती असं काही मिळवते ज्याचा विचार करणेही कदाचित तिला एकटीला शक्य झाले नसते. अश्याच दोन दुर्गाशक्तींची ही गोष्ट आहे, ज्यांनी आपल्या वडिलांच्या आधाराने, त्यांच्या प्रोत्साहनामुळे खडतर अशी आव्हाने सहजरित्या पार केली आहेत. त्यांच्या अभूतपूर्व प्रवासासाठी आज बाप-लेकींच्या या जोड्या दुर्गाशक्तीच्या मानकरी ठरल्या आहेत. 

गोष्ट सुरू होते १९७७ साली जेव्हा अजित बजाज यांनी वयाच्या १२ व्या वर्षी १७,३५३ फूट (५२८९ मीटर) उंचीचं फ्रेंडशिप शिखर गाठलं. त्यानंतर पोलार ट्रायॉलॉजी पार करणारे ते पहिले भारतीय ठरले. (polar trilogy means skiing to the North Pole, South Pole and across the Greenland icecap) तसेच त्यांनी साहसी खेळात दिलेल्या योगदानाबद्दल भारत सरकारने त्यांचा २०१२ साली पद्मश्री सन्मानाने गौरव केला होता. आपल्या वडिलांची कीर्ती लहानपणापासून दियाच्या मनात घर करून होती. आपल्या वडिलांचं कर्तृत्व तिला कुठेतरी साद घालत होतं. त्यांच्या पावलावर पाऊल ठेवून पुढे जाण्याचं ध्येय दियाने निश्चित केलं. मे २०११ मध्ये वयाच्या अवघ्या १७ व्या वर्षी दियाने ट्रान्स ग्रीनलँड स्कीइंग एक्सपीडीशन पूर्ण केलं. असं करणारी जगातली सगळ्यांत कमी वयाची स्त्री ती बनली. याशिवाय ग्रीनलँडच्या बर्फावर स्कीइंग करणारे अजित आणि दिया पहिले भारतीय ठरले. पण हा प्रवास इकडे थांबत नाही. 

दिया आणि अजितने अजून एक लक्ष्य आपल्यासमोर ठेवलं ते म्हणजे जगातील सगळ्यात उंच असं माउंट एव्हरेस्ट शिखर सर करण्याचं जे आजवर कोणत्याही भारतीय वडील-मुलीला जमलेलं नव्हतं. मुलगी असली तरी ती आपल्या कुटुंबाचं नाव उंच शिखरावर नेऊ शकते हा संदेश संपूर्ण भारताला देण्यासाठी दियाने एव्हरेस्टला आपलं लक्ष्य बनवलं. १६ मे २०१८ ला दिया बजाज आणि अजित बजाज यांनी माउंट एव्हरेस्ट शिखर पादाक्रांत करून एक नवीन इतिहास रचला. एक मुलगी आपल्या वडिलांचा आदर्श समोर ठेवत, त्यांना आपल्यासोबत घेऊन जगाचं सर्वांत उंच टोक गाठू शकते हे दियाने दाखवून दिलं. दिया आणि अजितने याच वर्षी ५ जून २०२२ ला जगातील सात खंडातील ७ उंच शिखरं पादाक्रांत करण्याचा विक्रम केला. हा विक्रम करणारी आशिया खंडातील वडील आणि मुलीची पहिलीच जोडी ते बनले आहेत. मुलीच्या रूपात आपल्या वडिलांच्या बरोबरीने आपण कुठे कमी नाही हे दाखवून देणारी दिया दुर्गाशक्तीचं एक आधुनिक स्वरूप आहे असं म्हटल्यास वावगं ठरणार नाही. 

दुसरी वडील-मुलीची प्रेरणादायी गोष्ट सुरू होते, जिकडे २०१७ साली इंडियन नेव्हीच्या एझिमला या दक्षिण भारतात असलेल्या तळावर नुकत्याच भारतीय नौदलात प्रवेश केलेल्या अधिकाऱ्यांची पासिंग आउट परेड सुरू होती. पण ही परेड एका गोष्टीसाठी विशेष होती ती म्हणजे आज त्या परेडचा भाग होती कामिनी दौंडियाल. तिच्यासाठी ही परेड खूप महत्वाची आणि विशेष होती. कारण गेली कित्येक वर्षं तिने पाहिलेलं स्वप्न आज प्रत्यक्षात खरं होत होतं. गेली ३० वर्षं तिचे वडील भारताच्या रक्षणासाठी भारतीय नौदलात भारताच्या सागरी सीमांचे रक्षण करत होते आज तिच्या वडिलांच्या पावलांवर पाऊल टाकून ती भारताच्या सागरी सीमांच्या रक्षणासाठी भारतीय नौदलाचा भाग झाली होती. 

कामिनी दौंडियालने आपलं शिक्षण नेव्हीच्या शाळेतून मुंबई आणि विशाखापट्टणम इकडे पूर्ण केलं. दहावीच्या परीक्षेत तिने शाळेत पहिला क्रमांक पटकावला होता. त्यानंतर इलेक्ट्रिक आणि इलेक्ट्रॉनिक इंजिनिअरिंग ९४% टक्यांसह उत्तीर्ण झाली. अभ्यासात नेहमीच अग्रेसर असलेल्या कामिनीला पहिल्याच फटक्यात एक्सेंचर सारख्या प्रतिष्ठेच्या कंपनीत नोकरी मिळाली. तिकडे तिने ७ महिने नोकरी केली. पण तिचं मन तिकडे लागेना भारतीय नेव्ही तिला खुणावत होती. गेली ३० वर्षं आपल्या वडिलांना ज्या शिस्तीत भारताची सेवा करताना बघितलं होतं, त्या शिस्तीची आणि भारतीय नेव्हीची तिला भुरळ पडली होती. भारतीय नेव्हीमध्ये स्त्रियांना प्रवेश द्यायचा निर्णय घेतल्यानंतर तिने Services Selection Board (SSB) ची परीक्षा दिली. त्यात निवड झालेल्या ५ मुलींमध्ये कामिनी होती. तिला नेव्हीच्या शस्त्रास्त्र संवर्ग (Armament cadre) मधे प्रवेश मिळाला. तिने पुन्हा SSB ची परीक्षा दुसऱ्या केंद्रावरून दिली. त्यातही नेव्हल अकादमी मध्ये तिला प्रवेश मिळला. भारतीय नेव्हीच्या अकादमीमध्ये तिला सर्वोत्कृष्ट 'सीमनशिप' चा पुरस्कार मिळाला आणि सगळ्या ट्रेनिंग ऑफिसर मधून तिने तिसरा क्रमांक पटकावला. 

चीफ पेटी ऑफिसर फर्स्ट क्लास (MCPO 1) उमेशचंद्र दौंडियाल यांच्यासाठी हा क्षण खूप महत्वाचा होता. त्यांच्या पावलांवर पाऊल ठेवत सुखाची नोकरी सोडून देशसेवेचा मार्ग त्यांच्या मुलीने स्वीकारला होता. भारताच्या संरक्षण सज्जतेत स्त्रिया कुठेही मागे नाहीत. पुरुषांच्या जोडीला बंदूक हातात घेऊन देशांच्या सीमांचे संरक्षण करू शकतात हे त्यांच्या मुलीने म्हणजेच सब लेफ्टिनंट कामिनी दौंडियाल हिने आज दाखवून दिलं होतं. एकाचवेळी भारतीय नेव्हीचा पांढरा पोशाख घालून 'शं नो वरुणः' ही आपली टॅगलाईन बनवत जेव्हा पिता पुत्रीची ही जोडी देशसेवेसाठी कार्यरत झाली, तो क्षण फक्त कामिनीसाठी नाही तर संपूर्ण देशाचा गौरव वाढवणारा क्षण होता. भारतीय समाजव्यवस्थेची चौकट मोडत सब लेफ्टिनंट कामिनी दौंडियाल यांनी दुर्गाशक्तीचं एक अनोखं रूप सर्वांसमोर ठेवलं आहे. 

सब लेफ्टिनंट कामिनी दौंडियाल आणि दिया बजाज या दोघींनी आपल्या वडिलांच्या पावलांवर पाऊल ठेवत त्यांच्या साथीने वडील आणि मुलीच्या नात्यांचं एक अनोखं बंधन समोर ठेवताना दुर्गाशक्तीचं एक नवीन रूप आपल्यासमोर मांडलं आहे. कोणत्याही स्त्रीसाठी तिचे वडील हे पहिले आदर्श असतात. मुलगा असला म्हणजेच तो वडिलांच्या कार्याची महती पुढे नेऊ शकतो हा समज या दोघींनी खोटा ठरवला आहे. त्यामुळेच या दोघीही त्यांच्या कर्तृत्वाने दुर्गाशक्तीचं एक रूप आहेत असे मला मनापासून वाटते. कामिनी दौंडियाल आणि दिया बजाज यांच्या कर्तृत्वाला माझा कडक सॅल्यूट तसेच त्यांना आपलं आकाश पादाक्रांत करण्यासाठी मोकळं आकाश देणाऱ्या आणि तोलामोलाची साथ देणाऱ्या त्यांच्या वडिलांनाही माझा कुर्निसात. दुर्गाशक्तीच्या या नवीन स्वरूपाच्या पुढल्या प्रवासाला आणि अजून शिखरं पादाक्रांत करण्यासाठी खूप खूप शुभेच्छा.

फोटो शोध सौजन्य :- गुगल 

सूचना :- ह्या पोस्टमधील शब्दांकन (विनीत वर्तक ©) कॉपीराईट आहे. 

#Durgashakti 2022_Fifth_Page... Vinit Vartak ©

 #Durgashakti 2022_Fifth_Page... Vinit Vartak ©

As someone has said,

The floors are met by those whose dreams I have dreamed of,

Eunhi pankh se kuch nahin hota, Hauslon se udaan hoti hain.

Everyone has dreams in life but very few have the courage to make them come true. This is the story of one such mother and daughter duo, who gave wings to their dreams with hard work and determination and made things happen that no one else in the world has ever been able to achieve. While doing this, her own mother has created a role model for her daughter. Along with that, she has steadfastly stood by her daughter in every success and failure as a mother, coach and team member. Her daughter learned the virtues, hard work and determination from her mother and has hoisted the tricolor of India in the corners of the world. They are Leena Sharma and Bhakti Sharma who are the real form of Durga Shakti.

The story starts from Udaipur which is known as 'Venice of the East'. Leena Sharma wanted her daughter to grow up and do something grand. It is no different that every mother wants her child to grow up and make a name for himself. But Leena Sharma started working hard for her daughter's future from a very young age. Leena Sharma was very fond of swimming. But due to the situation, it was not possible for them to keep coaches etc. But in the case of his daughter, he took that bow himself. He introduced Bhakti to water at the age of 2.5 years. It started a swimming journey.

A turning point in Bhakti's life came when she was 14 years old. Her mother i.e. Leena Sharma advised her to swim in open water from swimming pool. At the age of 13, Bhakti Sharma swam the distance of 16 kilometers from Uran to Gateway of India in 4 hours and completed the distance of 36 kilometers from Dharamatal to Gateway of India in 9 hours and 30 minutes in 2004. Open water swimming is very different from swimming in a swimming pool. Here your stamina is not only important but you have to adapt to the nature. There are many challenges to overcome in sea water like waves, changing currents, wind, fish and its biodiversity along with salt water habituation. For this you have to have a hard working mentality. Facing all these challenges at the age of 13, Bhakti showed that she is ready for greater achievements.

Swimming in English Bay is every swimmer's dream. It was also devotional. In 2006, at the age of 16, she swam across English Bay in 13 hours and 55 minutes. While playing the role of a coach in her daughter's prowess, Leena Sharma's long-hidden desire was also taking shape. A mother and daughter's swimming journey began when they expressed their wish to their daughter. It was not easy to swim for several hours in 4 degree Celsius water. But as they say, 'Hauslon se udaan hoti hain', mother and daughter together decided to make this dream come true which no one else in the world has ever been able to do. On 13 July 2008, Leena Sharma and Bhakti Sharma took the plunge to swim across the English Bay. But the speed of the winds and When the speed of the waves increased, they started to give up the attempt midway. Even after failure, both of them did not waver. Once again with all preparations, they started to swim the English Bay. On July 23, 2008, just 10 days after failing on their first attempt, mother and daughter set a world record for swimming the English Bay simultaneously.

The journey of devotion does not stop here, it begins here. She has become the first girl in Asia to swim in all four oceans, Indian Ocean in 2004, Pacific Ocean in 2007, Arctic Ocean in 2010 and Antarctic Ocean in 2015, and the youngest swimmer in the world to do so. In 2015, she set a new world record by covering a distance of 2.3 kilometers in 41 minutes in a water temperature of 1 degree Celsius. While doing this, she broke the world records of famous swimmers like Lynne Cox (USA) and Lewis Pugh (British). In recognition of her world record feat, she was honored with the 2015 Tenzing Norge National Courage Award by the Government of India. Together, mother and daughter made their dreams come true, but in doing so took the glory of India's tricolor to the world.

Leena and Bhakti Sharma's work does not stop there but they have started working to convince the society of the importance of girl child in states like Rajasthan through swimming. Telling the secret of his success, Bhakti says,

“I always believe that you have to be a little crazy to do great things in life and being crazy means never giving up.”

A mother and a daughter can give wings to their dreams at the same time if they decide. Leena Sharma has shown how a mother can be a mentor and empower her daughters. The unique form of Durga Shakti in the form of mother and daughter will teach the society a lot. Leena and Bhakti Sharma have shown the world a new look of the Indian woman by changing the wrong mentality about the Indian woman on the screen. My salute to his feat. All the best on their next journey!!!

Photo Search Courtesy :- Google

Notice :- Wording in this post is copyright.

#दुर्गाशक्ती_२०२२_पाचवं_पान... विनीत वर्तक ©

 #दुर्गाशक्ती_२०२२_पाचवं_पान... विनीत वर्तक © 

कोणीतरी सांगून ठेवलं आहे, 

मंजिले उन्हीं को मिलती हैं, जिनके सपनो मैं जान होती हैं, 

यूँही पंख होने से कुछ नहीं होता, हौसलों से उड़ान होती हैं।

आयुष्यात स्वप्नं सगळेच बघतात पण ते प्रत्यक्षात उतरवण्याची धमक खूप कमी जणांत असते. ही गोष्ट आहे अश्याच एका आई आणि मुलीच्या जोडीची, ज्यांनी आपल्या स्वप्नांच्या पंखांना मेहनत आणि जिद्दीचं बळ दिलं आणि अश्या गोष्टी प्रत्यक्षात करून दाखवल्या ज्या आजवर जगात कोणालाच जमलेल्या नाहीत. हे करत असताना आपल्या मुलीसमोर तिच्याच आईने स्वतःचा एक आदर्श निर्माण केला आहे. त्यासोबत आपल्या मुलीच्या प्रत्येक यशात आणि अपयशात खंबीरपणे ती एक आई, कोच आणि टीम मेम्बर म्हणून पाठीशी उभी राहिली आहे. तिच्या मुलीने आपल्या आईकडून संस्कारांचे, मेहनतीचे आणि जिद्दीचे बाळकडू शिकून भारताचा तिरंगा जगाच्या कानाकोपऱ्यात फडकवला आहे. साक्षात दुर्गाशक्तीचं रूप असणाऱ्या त्या आहेत लीना शर्मा आणि भक्ती शर्मा. 

गोष्ट सुरू होते 'Venice of the East' असं ओळखल्या जाणाऱ्या उदयपूरपासून. लीना शर्मा यांना आपल्या मुलीने मोठं होऊन काहीतरी भव्यदिव्य करावं असं मनापासून वाटत होतं. प्रत्येक आईला आपल्या मुलाने मोठे होऊन नाव कमवावे असे वाटत असते त्यात काही वेगळे नाही. पण लीना शर्मा यांनी अगदी लहानपणापासून आपल्या मुलीच्या भवितव्यावर मेहनत घ्यायला सुरूवात केली. लीना शर्मा यांना पोहण्याची खूप आवड होती. पण परिस्थितीमुळे त्यांना कोच वगैरे ठेवणं शक्य नव्हतं. पण आपल्या मुलीच्या बाबतीत त्यांनी ते शिवधनुष्य स्वतः उचललं. वयाच्या २.५ वर्षी भक्तीला त्यांनी पाण्याची ओळख करून दिली. त्यातून सुरू झाला एक पोहण्याचा प्रवास. 

भक्तीच्या आयुष्यात कलाटणी देणारा निर्णय घेण्याची वेळ आली जेव्हा ती १४ वर्षाची होती. तिच्या आईने म्हणजेच लीना शर्मानी तिला स्विमिंग पूल मधून ओपन वॉटरमध्ये पोहण्याचा सल्ला दिला. वयाच्या १३ व्या वर्षी भक्ती शर्माने उरण ते गेट वे ऑफ इंडिया हे १६ किलोमीटरचं अंतर ४ तासांत कापलं तर धरमतल ते गेट वे ऑफ इंडिया हे ३६ किलोमीटरचं अंतर ९ तास ३० मिनिटांत २००४ साली सलग पोहून पार केलं. ओपन वॉटर पोहणं हे एखाद्या स्विमिंग पूल मध्ये पोहण्यापेक्षा खूप वेगळं आहे. इकडे तुमचा फक्त स्टॅमिना महत्वाचा नसतो तर निसर्गाशी तुम्हाला जुळवून घ्यायचे असते. समुद्राच्या पाण्यात येणाऱ्या लाटा, बदलणारा प्रवाह, भोवरे, वारा, मासे आणि त्यातली जैव विविधता या सोबत खाऱ्या पाण्याची सवय अश्या अनेक अडचणींवर मात करावी लागते. यासाठी खडतर मेहनतीची मानसिकता असावी लागते. भक्तीने वयाच्या १३ व्या वर्षी या सर्व आव्हानांना तोंड देत आपण अजून मोठ्या कामगिरीसाठी सज्ज असल्याचं दाखवून दिलं. 

इंग्लिश खाडी पोहणं हे प्रत्येक स्विमरचे एक स्वप्न असते, ते भक्तीचेही होते. वयाच्या १६ व्या वर्षी २००६ मधे तिने १३ तास ५५ मिनिटात इंग्लिश खाडी पोहून पार केली. आपल्या मुलीच्या पराक्रमात एक कोच म्हणून भूमिका निभावत असताना लीना शर्मा यांच्या मनात सुद्धा अनेक वर्षं लपलेली इच्छा आकार घेत होती. त्यांनी आपल्या मुलीला आपली इच्छा बोलून दाखवल्यावर सुरू झाला एका आईचा आणि मुलीचा पोहण्याचा प्रवास. ४ डिग्री सेल्सिअस तपमान असलेल्या पाण्यात अनेक तास पोहणं सोप्पं नव्हतं. पण म्हणतात न, 'हौसलों से उड़ान होती हैं" त्याप्रमाणे आई आणि मुलीने एकत्र हे स्वप्न प्रत्यक्षात उतरवायचं ठरवलं जे आजवर जगात कोणालाच जमलेलं नव्हतं. १३ जुलै २००८ ला लीना शर्मा आणि भक्ती शर्मा यांनी इंग्लिश खाडी पोहून पार करण्यासाठी उडी घेतली. पण वाऱ्यांचा वेग आणि लाटांचा वेग वाढल्यावर त्यांना तो प्रयत्न मधेच सोडून द्यायला लागला होता. अपयश आल्यावरही दोघीही डगमगल्या नाहीत. पुन्हा एकदा सर्व तयारीनिशी त्यांनी इंग्लिश खाडी पोहायला सुरवात केली. पहिल्या प्रयत्नात आलेल्या अपयशानंतर फक्त १० दिवसांनी २३ जुलै २००८ रोजी आई आणि मुलीने एकाचवेळी इंग्लिश खाडी पोहण्याचा जागतिक विक्रम आपल्या नावावर केला. 

भक्तीचा प्रवास इकडे थांबत नाही तो इकडून सुरू होतो. २००४ मध्ये हिंद महासागर, २००७ मध्ये पॅसिफिक महासागर, २०१० मध्ये आर्क्टिक महासागर तर २०१५ मध्ये अंटार्टिक महासागर अश्या चारही महासागरांत पोहण्याचा पराक्रम करणारी आशियातील पहिली मुलगी तर जगातील सगळ्यांत लहान वयामध्ये असा पराक्रम करणारी स्विमर ती ठरली आहे. २०१५ मधे १ डिग्री सेल्सिअस पाण्याच्या तपमानात तिने ४१ मिनिटात २.३ किलोमीटर अंतर कापून एक नवीन विश्वविक्रम आपल्या नावावर केला. हे करताना तिने लिन कॉक्स (अमेरिका) आणि लेविस पुग (ब्रिटिश) अश्या प्रख्यात स्विमरचे विश्वविक्रम मोडीत काढले. तिच्या या विश्वविक्रमी कामगिरीची नोंद घेताना तिला भारत सरकारकडून २०१५ सालच्या तेनझिंग नोर्गे राष्ट्रीय साहस पुरस्काराने सन्मानित करण्यात आलं. आई आणि मुलीने मिळून आपल्या स्वप्नांना प्रत्यक्षात तर उतरवलं पण तसं करत असताना भारताच्या तिरंग्याची शान विश्वात उंचावर नेली. लीना आणि भक्ती शर्मा यांचं कार्य तिथे थांबत नाही तर स्विमिंगच्या माध्यमातून राजस्थानसारख्या राज्यात त्यांनी मुलीचं महत्व समाजाला पटवून देण्यासाठी काम सुरू केलं आहे. आपल्या यशाचं रहस्य सांगताना भक्ती सांगते, 

“I always believe that you have to be a little crazy to do great things in life and being crazy means never giving up.”

एक आई आणि एक मुलगी ठरवलं तर एकाच वेळी आपल्या स्वप्नांना पंख देऊ शकतात. एक आई कश्याप्रकारे मार्गदर्शक बनून आपल्या मुलींच्या पंखाला बळ देऊ शकते हे लीना शर्मा यांनी दाखवून दिलं आहे. आई आणि मुलीच्या रूपात दिसणारं दुर्गाशक्तीचं अनोखं रूप समाजाला खूप काही शिकवून जाणारं आहे. विश्वपटलावर भारतीय स्त्रीबद्दल असलेली चुकीची मानसिकता बदलवत लीना आणि भक्ती शर्मा यांनी भारतीय स्त्रीच्या एका नव्या रूपाचं दर्शन जगाला दाखवलेलं आहे. त्यांच्या या पराक्रमाला माझा कडक सॅल्यूट. त्यांच्या पुढच्या प्रवासाला खूप खूप शुभेच्छा!!!

फोटो शोध सौजन्य :- गुगल 

सूचना :- ह्या पोस्टमधील शब्दांकन (विनीत वर्तक ©) कॉपीराईट आहे. 

#Durgashakti 2022_Fourth_Page... Vinit Vartak ©

 #Durgashakti 2022_Fourth_Page... Vinit Vartak ©

उसे गुमाँ है कि मेरी उड़ान कुछ कम है 

मुझे यक़ीं है कि ये आसमान कुछ कम है ... नफस अम्बालवी 

Twins have a different world. It is very different to think that someone like us was born into this universe at the same moment. Although born as twins, their paths of life are different. It is very rare that twins have identical dreams. When dreams are lofty, few can rise to the challenge. When the same dreams are seen by two twin Indian girls, the difficulties are multiplied many times. Where one girl dreams like this is not easily accepted even today, how difficult it will be for twin girls to dream like this at the same time and make him their target. But as written above, when you believe in your own abilities and get the right support, the high jump feels like touching the sky. This is the story of two such twin girls whose dream jump has earned them a place in the Guinness Book of World Records. This is the story of twin sisters Tashi and Nungshi Malik, in whose form of Durga Shakti India's tricolor is flying across the world today.

The story of Tashi and Nungshi Malik begins in the year 2009. Before that, her life started like a normal girl. Both were interested in sports along with studies. He participated in all sports including basketball, badminton, athletics and hockey. But in 2009, when his father enrolled him in the Nehru Institute of Mountaineering for training in mountaineering, After that they started to wear ice caps. First, these two sisters proved themselves at all levels, from basic to advanced mountaineering courses, training courses and skiing to search and rescue. Their teachers named them 'Everest Twins' after seeing their determination, willingness to work hard and eagerness to pursue their dreams. Encouraged him to climb the highest peak in the world.

The journey to climb Everest was not easy. While climbing the world's highest peak, your mental abilities are tested along with your physical abilities. Apart from this, financial aspect is also important. In all these journeys, there are many dangers and difficulties at every moment. Changing nature, slippery path and many other things that are life threatening. So it became difficult for a mother to decide to send both her daughters to such a dangerous road at the same time.But his father, who was part of the Indian Army, strongly supported him. Colonel Virender Singh Malik joined the Indian Army from the National Defense Academy and was a member of Sam Manekshaw's 2/8 Gorkha Regiment. Taking inspiration from their father, both these twin sisters marched towards Everest. But before that they crossed the 19,000 feet peak of Mount Rudugaira.

In the summer of May 2013, They planted the tricolor on Mount Everest. After that, in just two years, They climbed all the highest peaks in all the seven continents of the world. Mount Everest (Asia, world's tallest, May 2013), Mount Elbrus (Europe, August 2013), Mount Aconcagua (South America, January 2014), Mount Carstensz Pyramid (Australia, March 2014), Mount Denali (North America, June 2014), Mount Kilimanjaro (Africa, February 2012), (Africa, July 2015) After that they climbed both the poles of the earth i.e. the North Pole and the South Pole (April 21, 2015). Recorded in the Book of World Records. "Explorer's Grand Slam" (climbing the world's seven highest peaks, including Everest, and skiing to the North and South Poles) at the age of just 23. They became the youngest woman's to complete the feat as well as the only twin sisters in the world to have accomplished the feat. Only 29 people in the world have done this feat before them. Only 8 women have achieved this till date. Tashi and Nungshi Malik have achieved this great success at the age of just 23 years. In recognition of his feat, the Government of India has honored him with the Tenzing Norgay National Courage Award.

In April 2015, they established the 'Nungshitashi Foundation' to empower girls in India to be self-reliant and eradicate discrimination based on gender. The twin objectives of the organization are to develop mountaineering as a sport in India and to empower girls through outdoor adventure. Also, through this foundation, They has set a target of "making India an 'outdoor nation' with active and equal participation of girls and women". They has not been left behind in her studies when it comes to empowering and empowering women. 88% and 86% in All India Board Exams and 94% and 92% in Commerce in Graduation from Sikkim Manipal University with First Division in Journalism and Mass Communication. Both are pursuing higher education in exercise and sports science from Invercargill, New Zealand.

Adventure sports are still not popular in India. Even today in India, girls who participate in adventure sports are looked at differently. They face many taunts in their life. Even today, families are not ready to accept them as daughters-in-law in the society. Even today, girls are banned from participating in adventure sports and especially in areas like mountaineering. There, the example of Durga Shakti put forward by Tashi and Nungshi Malik is sure to tear the veil of social order. While pursuing their hobbies, interests, both these sisters have continued to climb the success graph in their school and other courses as well. The unique nature of Durga Shakti is the example of these two sisters, who understand each other well as twins and who are climbing in different fields at the same time. Congratulations to them for his phenomenal success and I wish them all the best for his future journey...

Photo Search Courtesy :- Google

Notice :- Wording in this post is copyright.

#दुर्गाशक्ती_२०२२_चौथं_पान... विनीत वर्तक ©

 #दुर्गाशक्ती_२०२२_चौथं_पान... विनीत वर्तक © 

उसे गुमाँ है कि मेरी उड़ान कुछ कम है 

मुझे यक़ीं है कि ये आसमान कुछ कम है ... नफस अम्बालवी 

जुळ्या लोकांची दुनिया काही वेगळीच असते. कोणीतरी आपल्यासारखं आपल्या सोबत या विश्वात एकाच क्षणाला जन्माला आलं हा विचार खूप वेगळा असतो. जरी जुळं म्हणून जन्माला आलो तरी त्यांचे आयुष्याचे रस्ते हे मात्र वेगवेगळे असतात. फार क्वचित वेळेला असं होतं जेव्हा त्या जुळ्या व्यक्तींची स्वप्नं पण एकसारखी असतात. जेव्हा स्वप्नं उंचीची असतात तेव्हा फार थोड्या लोकांना ते आव्हान पेलता येते. जेव्हा हीच स्वप्नं दोन जुळ्या भारतीय मुली बघतात तेव्हा त्यातील अडचणी अजून कित्येक पटींनी वाढलेल्या असतात. एकतर मुलीने अशी स्वप्नं बघणं जिकडे आजही सहजपणे स्वीकारलं जात नाही, तिकडे जुळ्या मुलींनी एकाचवेळी अशी स्वप्नं बघून त्यालाच आपलं लक्ष्य बनवणं किती कठीण असेल. पण वर लिहिलं तसं जेव्हा तुम्हाला स्वतःच्या क्षमतांवरती विश्वास असतो आणि योग्य साथ मिळते तेव्हा उंच उडीला आकाशही ठेंगणं वाटतं. ही गोष्ट आहे अश्याच दोन जुळ्या मुलींची ज्यांच्या स्वप्नांच्या उडीने त्यांना गिनीज बुक ऑफ वर्ल्ड रेकॉर्ड्स् मध्ये स्थान मिळालं आहे. ही गोष्ट आहे ताशी आणि नुंगशी मलिक या जुळ्या बहिणींची, ज्यांच्यातील दुर्गाशक्तीच्या रूपाने भारताचा तिरंगा आज जगभर फडकतो आहे. 

ताशी आणि नुंगशी मलिक यांची गोष्ट सुरू होते २००९ साली. त्याआधी सामान्य मुलींप्रमाणे त्यांचं आयुष्य सुरू होतं. अभ्यासासोबत खेळातही दोघींना रुची होती. बास्केटबॉल, बॅडमिंटन, ऍथलेटिक्स आणि हॉकीसह सगळ्या खेळांत त्यांनी सहभाग घेतला होता. पण २००९ साली जेव्हा त्यांच्या वडिलांनी त्यांना नेहरू इन्स्टिट्यूट ऑफ माउंटेनियरिंग मध्ये गिर्यारोहणाच्या प्रशिक्षणासाठी दाखल केलं, त्यानंतर त्यांनी हिमशिखरांनी साद घालायला सुरूवात केली. आधी बेसिक मग ऍडव्हान्स माउंटेनिअरिंग कोर्स, प्रक्षिशण देण्याचा कोर्स आणि स्कीईंग ते सर्च एन्ड रेस्क्यू अश्या सर्व पातळ्यांवर या दोन्ही बहिणींनी स्वतःला सिद्ध केलं. त्यांची जिद्द, मेहनत घेण्याची तयारी आणि स्वप्नांना कवेत घेण्याची ईर्षा बघून त्यांच्या शिक्षकांनी त्यांना 'एव्हरेस्ट ट्विन्स' असं नाव ठेवलं. जगातील सगळ्यांत उंच शिखर सर करण्यासाठी त्यांना प्रोत्साहन दिलं. 

एव्हरेस्ट सर करण्याचा प्रवास तसा सोप्पा नव्हता. जगातील सर्वांत उंच शिखर पार करताना शारीरिक क्षमतेसोबत तुमच्या मानसिक क्षमतेचाही कस लागत असतो. याशिवाय आर्थिक बाजूही महत्वाची असते. या सर्व प्रवासात प्रत्येक क्षणाला अनेक धोके, अडचणी असतात. बदलणारा निसर्ग, निसरडी वाट आणि इतर अनेक गोष्टी ज्यांत जीव जाण्याचा धोका असतो. त्यामुळे एका आईसाठी आपल्या दोन्ही मुलींना एकाचवेळी अश्या धोक्याच्या रस्त्यावर पाठवण्याचा निर्णय घेणं कठीण गेलं. पण भारतीय सेनेचा भाग असलेल्या त्यांच्या वडिलांनी त्यांना खंबीरपणे पाठबळ दिलं. कर्नल विरेंद्र सिंह मलिक हे नॅशनल डिफेन्स अकादमी मधून भारतीय सेनेचा भाग झाले व सॅम माणेकशॉ यांच्या २/८ गोरखा रेजिमेंटचे सदस्य होते. आपल्या वडिलांकडून स्फूर्ती घेत या दोन्ही जुळ्या बहिणींनी एव्हरेस्टकडे कूच केलं. पण त्याआधी त्यांनी माउंट रुदुगैरा हे १९,००० फूट उंचीवरचं शिखर पार केलं. 

मे २०१३ च्या उन्हाळ्यात त्यांनी एव्हरेस्ट शिखरावर तिरंगा रोवला. त्यानंतर अवघ्या दोन वर्षांच्या काळात जगातील सातही खंडातील सगळ्याच उंच शिखरांना त्यांनी आपलंसं केलं. माउंट एव्हरेस्ट (आशिया, जगातील सर्वात उंच, मे 2013), माउंट एल्ब्रस (युरोप, ऑगस्ट 2013), माउंट अकोनकाग्वा (दक्षिण अमेरिका, जानेवारी 2014), माउंट कार्स्टेन्झ पिरॅमिड (ऑस्ट्रेलिया, मार्च 2014), माउंट डेनाली (उत्तर अमेरिका, जून 2014), माउंट किलीमांजारो (आफ्रिका, फेब्रुवारी 2012), (आफ्रिका, जुलै 2015) त्यानंतर त्यांनी पृथ्वीच्या दोन्ही ध्रुवांवर म्हणजेच उत्तर ध्रुव आणि दक्षिण ध्रुवावर स्वारी केली ( एप्रिल 21, 2015) असं करताना त्यांनी आपलं नाव गिनीज बुक ऑफ वर्ल्ड रेकॉर्ड मध्ये नोंदवलं. वयाच्या अवघ्या २३ व्या वर्षी "एक्सप्लोरर्स ग्रँड स्लॅम" (एव्हरेस्टसह जगातील सात सर्वोच्च शिखरांवर चढणे आणि उत्तर आणि दक्षिण ध्रुवावर स्कीइंग करणे) पूर्ण करणाऱ्या त्या वयाने सगळ्यात लहान स्त्री ठरल्या तसेच जगातील एकमेव जुळ्या बहिणी आहेत ज्यांनी हा पराक्रम केलेला आहे. त्यांच्या आधी जगातील फक्त २९ लोकांनी हा पराक्रम केलेला आहे. त्यातही फक्त ८ स्त्रियांना आजवर हे जमलेलं आहे. त्यात ताशी आणि नुंगशी मलिक यांनी वयाच्या अवघ्या २३ व्या वर्षी हे उत्तुंग यश मिळवलेलं आहे. त्यांच्या या पराक्रमाची दखल घेताना भारत सरकारने त्यांना तेनझिंग नोर्गे राष्ट्रीय साहस पुरस्काराने सन्मानित केलं आहे. 

एप्रिल २०१५ मध्ये त्यांनी भारतातील मुलींना आत्मनिर्भर करण्यासाठी आणि लिंगावरून होणाऱ्या भेदभावाला वाचा फोडण्यासाठी त्यांनी 'नुंगशीताशी फाऊंडेशन’ ची स्थापना केली आहे. भारतात गिर्यारोहणाचा खेळ म्हणून विकास करणे आणि मैदानी साहसाद्वारे मुलींचे सक्षमीकरण करणे ही या संस्थेची दुहेरी उद्दिष्टे आहेत. तसेच या फाऊंडेशनच्या माध्यमातून ''मुली आणि महिलांच्या सक्रिय आणि समान सहभागासह भारताला एक ‘आउटडोअर राष्ट्र’ बनवणे'' हे लक्ष्य त्यांनी आपल्यासमोर ठेवलं आहे. महिला सबलीकरण आणि सक्षमीकरण करताना त्या अभ्यासातही मागे राहिलेल्या नाहीत. अखिल भारतीय बोर्ड परीक्षांमध्ये 88 % आणि 86 % तर पदवी शिक्षणात कॉमर्समध्ये 94 % आणि 92 % सिक्कीम मणिपाल विद्यापीठातून मिळवताना पत्रकारिता आणि जनसंवाद विषयातील पदवी प्रथम विभागात मिळवलेली आहे. इन्व्हरकार्गिल, न्यूझीलंड येथून व्यायाम आणि क्रीडा विज्ञानात या दोघीही उच्च शिक्षण घेत आहेत. 

साहसी क्रीडाप्रकार हा आजही भारतात रूळलेला नाही. आजही भारतात साहसी क्रीडाप्रकारात असणाऱ्या मुलींकडे वेगळ्या नजरेने बघितलं जाते. त्यांना त्यांच्या आयुष्यात अनेक टोमण्यांचा सामना करावा लागतो. त्यांना आजही समाजात सून म्हणून स्वीकारण्यासाठी कुटुंबं तयार नसतात. साहसी क्रीडाप्रकारात आणि विशेष करून गिर्यारोहणासारख्या क्षेत्रात जाण्यासाठी आजही मुलींना बंदी घातली जाते. तिकडे ताशी आणि नुंगशी मलिक यांनी समोर ठेवलेलं दुर्गाशक्तीचं उदाहरण नक्कीच समाजव्यवस्थेचा बुरखा फाडणारं आहे. आपले छंद, आवड जोपासत असताना या दोन्ही बहिणींनी आपल्या शालेय आणि इतर अभ्यासक्रमातही यशाचा आलेख चढता ठेवला आहे. जुळ्या म्हणून एकमेकांना चांगल्या पद्धतीने समजून घेऊन एकाचवेळी वेगवेगळ्या क्षेत्रांत लीलया चढाई करणाऱ्या या दोन बहिणींचं उदाहरण दुर्गाशक्तीचं अनोखं स्वरूप आहे. त्यांनी मिळवलेल्या अभूतपूर्व यशासाठी त्यांचं खूप खूप अभिनंदन आणि त्यांच्या पुढील प्रवासाला माझ्या खूप खूप शुभेच्छा...

फोटो शोध सौजन्य :- गुगल 

सूचना :- ह्या पोस्टमधील शब्दांकन (विनीत वर्तक ©) कॉपीराईट आहे. 

#Durgashakti 2022_ Third_Page... Vinit Vartak ©

 #Durgashakti 2022_ Third_Page... Vinit Vartak ©

1983 was the year when India's economy was limited to India. At the same time, Doctor Pratap Reddy, who left his bright future in America and returned to India, was thinking about what could be done. He clearly saw the gulf between the medical system in America and the medical system existing in India at that time. At the age of 50, he decided to take the medical service of India to a new height. As a part of it, he established a corporate private hospital with 150 beds for the first time in India. The name of which was 'Apollo Hospital'. The beginning of anything is easy, but the task of growing that sapling into a tree is the most difficult. The same small sapling planted by his father has been transformed into a huge banyan tree today by his four powers of Durga. Today, the network of Apollo Hospitals has been woven in 140 countries of the world. More than 10,000 beds, 400 clinics, more than 5000 pharmacies spread across the world. India alone has as many as 53 hospitals with the capacity to accommodate more than 8000 patients. Pritha Reddy, Sunita Reddy, Shobhana Kamineni and Sangeetha Reddy are the Durgashakti who transformed Dr. Pratap Reddy's sapling into a giant banyan tree.

Dr. Reddy was despised by the white society for having four daughters except one. People teased him and said,

'Poor Reddy has four daughters and no son to help run his company'...

But these four girls proved that a girl is not less in any field by hanging the ideologies of the white society on the gate. If she takes the form of Durga, she can transform a small sapling into a banyan tree. Today, Apollo Hospital's revenue has crossed Rs 14,000 crore (nearly US$ 2 billion). These four daughters of Dr. Reddy are strengthening the foundation of this banyan tree and expanding its spread rapidly not only in India but all over the world. Not only money is involved in this but they have also played a major role in getting Apollo Hospitals ISO 14001 and 0991 world class quality certificates. Apart from this, 8 hospitals in India have received the Joint Commission International accreditation certificate, which is considered as a standard in the hospital sector.

But this journey was not easy for all four. It was a great bow to carry on the path that his father had reached. He got the opportunity to experience his father's journey closely from his childhood. Even after leaving school, all four of them used to go to the hospital with their father and help their father as best they could. From that, She absorbed the baby of this business. How does a corporate hospital work? She quickly understood all the problems that were coming, be it medical or administrative. After completing her Masters in Public Administration, Pritha took on the administrative work of the hospital. Shobhana has shouldered the responsibility of planning, designing and implementing in pharmacy and insurance business. She became a director of Apollo Munich Health Insurance.

Sangeeta took IT responsibility and clinic network. As part of this responsibility, she shouldered responsibility for research, innovation and healthcare related initiatives. Apart from this, Human Resource Department of Apollo Hospital and I. T. She took full responsibility of the functions of the department. Sunita, on the other hand, took on the responsibility of managing the day-to-day business of the hospitals and managing the financial aspects of the company. In addition, she is responsible for optimizing profitability by making all decisions on corporate strategy, finance, funding, and leverage of investments and mergers.

Who will take your business forward now that Dr. Reddy has no son? people was asking such a question, these four Durga Shaktis have given him a comprehensive answer through their work. Today, more than 62,000 employees work across all businesses of Apollo Hospitals. 53 different hospitals, their medical services and the entire financial business are ably shouldered by these four Durgashaktis. According to the employees who work with her, she has four friends rather than sisters. Even though they are married, their husbands are detached from this business. Without hiding or subduing the name of their father or their husbands, these four sisters have proved their own existence through their achievements.

These four Durga Shakti's who built their empire on the world map by building the empire of Apollo Hospitals and expanding it further are the epitome of what Indian women can do. These Durgashaktis have broken the society's acceptance that if there is a boy, then our lineage goes forward. My warmest salute to him on this journey and my best wishes for his future journey.

Photo Search Courtesy :- Google

Notice :- Wording in this post is copyright.

#दुर्गाशक्ती_२०२२_तिसरं_पान... विनीत वर्तक ©

 #दुर्गाशक्ती_२०२२_तिसरं_पान... विनीत वर्तक ©

१९८३ चं वर्ष होतं जेव्हा भारताची अर्थव्यवस्था ही भारतापुरती मर्यादित होती. त्याचवेळी अमेरिकेतलं आपलं उज्ज्वल भविष्य सोडून भारतात परतलेले डॉक्टर प्रताप रेड्डी काय करता येईल याचा विचार करत होते. अमेरिकेतील वैद्यकीय व्यवस्था आणि त्याकाळी भारतात अस्तित्वात असलेली वैद्यकीय व्यवस्था यांच्यामधील दरी त्यांना स्पष्ट दिसत होती. वयाच्या ५० व्या वर्षी त्यांनी भारताच्या वैद्यकीय सेवेला एक नवीन उंची देण्याचं ठरवलं. त्याचाच एक भाग म्हणून त्यांनी भारतात पहिल्यांदा १५० खाटांचं एक कॉर्पोरेट प्रायव्हेट हॉस्पिटल उभं केलं. ज्याचं नाव होतं 'अपोलो हॉस्पिटल'. कोणत्याही गोष्टीची सुरूवात ही सोपी असते पण त्या लावलेल्या रोपट्याचा वटवृक्ष करण्याचं काम मात्र सगळ्यात कठीण असते. आपल्या वडिलांनी लावलेल्या याच लहान रोपट्याचं रूपांतर आज प्रचंड मोठ्या अश्या वटवृक्षात केलं आहे, त्यांच्या चार दुर्गाशक्तीनी. आज जगातील १४० देशांत अपोलो हॉस्पिटलचं जाळं विणलं गेलं आहे. १०,००० पेक्षा जास्ती खाटा, ४०० क्लिनिक, ५००० पेक्षा जास्त फार्मसी जगात पसरलेल्या आहेत. एकट्या भारतात तब्बल ५३ हॉस्पिटल असून त्यांची क्षमता ८००० पेक्षा जास्त रुग्णांना सामावून घेण्याची आहे. डॉक्टर प्रताप रेड्डी यांच्या या रोपट्याचं महाकाय वटवृक्षात रूपांतर करणाऱ्या दुर्गाशक्ती आहेत प्रिथा रेड्डी, सुनीता रेड्डी, शोभना कामीनेनी आणि संगीता रेड्डी. 

डॉक्टर रेड्डींना एक सोडून चार मुली असल्याबद्दल त्यांची अवहेलना पांढरपेशा समाजाने केली. लोकं त्यांना खिजवून म्हणत असत, 

'Poor Reddy has four daughters and no son to help run his company'... 

पण याच चार मुलींनी पांढरपेशा समाजाच्या विचारसरणीची लक्तरे वेशीवर टांगून सिद्ध केलं की मुलगी कोणत्याच क्षेत्रात कमी नाही. तिने दुर्गेचं रूप घेतलं तर एका लहान रोपट्याचं ती वटवृक्षात रूपांतर करू शकते. आज अपोलो हॉस्पिटलचा रेव्हेन्यू तब्बल १४,००० कोटी रुपयांच्या (जवळपास २ बिलियन अमेरिकन डॉलर) पलीकडे गेला आहे. डॉक्टर रेड्डींच्या याच चार मुली त्यांच्या या वटवृक्षाचा पाया मजबूत करून त्याचा पसारा नुसत्या भारतातच नव्हे तर जगभरात वेगाने वाढवत आहेत. यात नुसता पैश्याचा वाटा नाही तर अपोलो हॉस्पिटलला ISO 14001 आणि 0991 अशी जागतिक दर्जाची गुणवत्तेची सर्टिफिकेट मिळवण्यात त्यांचा खूप मोठा वाटा आहे. याशिवाय हॉस्पिटल क्षेत्रात मापदंड समजल्या जाणाऱ्या Joint Commission International accreditation सर्टिफिकेट त्यांच्या भारतातील ८ हॉस्पिटल्सना मिळालेलं आहे. 

पण चौघींसाठीही हा प्रवास सोप्पा नव्हता. आपल्या वडिलांनी जो एक पल्ला गाठला होता त्यावर पुढे जाणं एक मोठं शिवधनुष्य होतं. लहानपणापासून आपल्या वडिलांचा प्रवास जवळून अनुभवण्याची संधी त्यांना मिळाली. अगदी शाळेतून बाहेर पडल्यानंतर चौघीही आपल्या वडिलांसोबत हॉस्पिटलमध्ये जाऊन आपल्या वडिलांना जमेल तशी मदत करत होत्या. त्यातूनच या बिझनेसचे बाळकडू त्यांनी आत्मसात केले. कॉर्पोरेट हॉस्पिटल कश्या पद्धतीने चालते? समोर येणाऱ्या अडचणी मग त्या वैद्यकीय असो अथवा प्रशासनाच्या असो, या सगळ्या त्यांना लवकर समजल्या. सार्वजनिक प्रशासनाचं पदव्युत्तर शिक्षण घेतल्यानंतर प्रिथाने हॉस्पिटलच्या प्रशासकीय कामाची जबाबदारी आपल्या खांद्यावर घेतली. शोभनाने फार्मसी आणि इंश्युरन्स बिझनेस मधील प्लॅनिंग, डिझाईन आणि अंमलबजावणी अश्या कामाची धुरा आपल्या खांद्यावर घेतली. ती अपोलो म्युनिच हेल्थ इंश्युरन्सची डायरेक्टर बनली. 

संगीताने आय. टी. उपक्रम आणि क्लिनिक नेटवर्कची जबाबदारी आपल्या खांद्यावर घेतली. या जबाबदारीचा भाग म्हणून तिच्या खांद्यावर संशोधन, नवे उपक्रम आणि आरोग्यसेवेशी निगडित उपक्रम यांची जबाबदारी आली. याशिवाय अपोलो हॉस्पिटलच्या मानव संसाधन विभाग आणि आय. टी. विभागाची कार्ये यांची संपूर्ण जबाबदारी तिने उचलली. तर दुसरीकडे सुनीताने रुग्णालयांचा दैनंदिन व्यवसाय आणि कंपनीचे आर्थिक पैलू व्यवस्थापित ठेवण्याची जबाबदारी उचलली. याशिवाय तिच्याकडे कॉर्पोरेट रणनीती, वित्त, निधी, आणि गुंतवणूक आणि विलीनीकरणाचा लाभ याचे सर्व निर्णय घेऊन नफा अनुकूल करण्याची जबाबदारी तिच्या खांद्यावर आहे. 

जो समाज डॉक्टर रेड्डी यांना मुलगा नाही म्हणून आता तुमचा व्यवसाय कोण पुढे नेणार? असा प्रश्न विचारून हिणवत होता, त्याला या चार दुर्गाशक्तींनी आपल्या कार्यातून सडेतोड उत्तर दिलेलं आहे. आज अपोलो हॉस्पिटलच्या सर्व व्यवसायात तब्बल ६२,००० पेक्षा जास्त कर्मचारी काम करतात. ५३ वेगवेगळ्या हॉस्पिटल ,त्यांच्या वैद्यकीय सेवा आणि संपूर्ण आर्थिक व्यवसायाची घडी या चार दुर्गाशक्तींनी आपल्या खांद्यावर समर्थपणे पेलली आहे. त्यांच्या सोबत काम करणाऱ्या कर्मचाऱ्यांच्या मते त्या बहिणींपेक्षा चार मैत्रिणी आहेत. त्यांची लग्नं झालेली असतानासुद्धा त्यांचे नवरे या बिझनेसपासून अलिप्त आहेत. आपल्या वडिलांच्या किंवा आपल्या नवऱ्यांच्या नावाखाली न लपता अथवा न दबता या चार बहिणींनी आपलं स्वतःचं अस्तित्व आपल्या कर्तृत्वातून सिद्ध केलं आहे. 

कॉर्पोरेट क्षेत्रात अपोलो हॉस्पिटलचं साम्राज्य उभारून ते पुढे वाढवत जगाच्या नकाशावर आपला ब्रँड निर्माण करणाऱ्या या चार दुर्गाशक्ती म्हणजेच भारतीय स्त्रिया काय करू शकतात याचं मूर्तिमंत उदाहरण आहे. मुलगा असला म्हणजेच आपला वंश पुढे जातो या समाजाच्या मान्यतेला आपल्या कर्तृत्वातून या दुर्गाशक्तींनी फाटा दिला आहे. त्यांच्या या प्रवासाला माझा कडक सॅल्यूट आणि त्यांच्या पुढील प्रवासाला माझ्या खूप खूप शुभेच्छा.

फोटो शोध सौजन्य :- गुगल 

सूचना :- ह्या पोस्टमधील शब्दांकन (विनीत वर्तक ©) कॉपीराईट आहे. 

#Durgashakti 2022_ Second_Page... Vinit Vartak ©

 #Durgashakti 2022_ Second_Page... Vinit Vartak ©

The year 2020 dawned with the advent of Corona. Corona was spreading rapidly in India and in the world. Corona has reached 4.5 crore people in India alone till date. So till date nearly 5.5 lakh people have lost their lives. Corona brought the whole world to a standstill. At the same time research on this disease started in India and in the world. The world's two largest democracies were hit hardest by the disease. Those countries are America and India. The way in which the transmission of this disease continues even today even after the introduction of a vaccine against the corona disease is a subject of great study. Basically, how does this virus enter the body? How does it attack different parts of a person when it enters? How can this infection be prevented? Research is still going on in the world on one or many such questions. A research on the overall journey of Corona virus and its different attack on men and women has been brought forward by a doctor mother daughter duo. He has presented a different conclusion to the world after researching the patients infected with Corona virus in India and America. They are Durgashakti Dr. Jayanti Shastri and Dr. Aditi Shastri.

Dr. Jayanthi Shastri is the Chairman of the Department of Microbiology at Kasturba Hospital, Mumbai, which conducts research on infectious diseases. Dr. Aditi Shastri is an assistant professor of oncology at Montefiore Medical Center and Albert Einstein College of Medicine, Bronx, New York. While the world was caught in the grip of the Corona epidemic, the mother and daughter duo were researching the Corona virus in their own way at the two ends of the world. In India and America at the same time, Corona took its hold on a very large scale. The mother-daughter pair were investigating many questions like the symptoms of these patients, their body's resistance and the time it takes for the patient to recover. How is your research progressing? What is the problem? The mother and daughter used to discuss these things every day. These things were talked about in the spare time while traveling in the car through the traffic on the way home. In America, when Dr. Aditi Shastri used to go to her workplace, at the same time Jayanti used to go home through the traffic of Mumbai. When the findings coming out from the research were being told to each other, a harmony started to appear in it. Corona virus makes men affect faster and more easily than women. Also, it was clear in their research that it takes more time for men to come out of the grip of corona virus than women. Findings from patients in two corners of the world were revealing new information about the corona virus.

When the mother and daughter researched this further with their respective teams, the findings were even more illuminating. ACE2 is the receptor that allows the corona virus to enter the human body. This receptor is widely available in the testicles of men. But at the same time, the ovaries of women do not have this at all. After a study of patients in India and America, the figures showed that the number of men who get corona and lose their lives is much higher than that of women. This means that this receptor in the testicles of men may be the location of the corona virus or help it.

It is clear that the receptor ACE-2 or Angiotensin receptor-2 mixes with the spike protein of the corona virus and opens the entrance for the virus to enter the human cell. It is obvious that the greater the number of ACE-2 receptors in the human body, the greater the infection, spread and capacity of the corona virus. Dr. Jayanthi Shastri and Dr. Aditi Shastri's research shows that this receptor, which is abundant in the testicles of men, leads men to be closer to infection, transmission and death of this virus than women. Does the ovary of male patients with corona virus have any problem after recovering from this disease? How does the male ovary play a crucial role in the spread of this disease? Do men and women need to be medicated differently? Many other such questions are being explored by the mother and daughter duo at two corners of the world.

Dr. Jayanti Shastri and Dr. Aditi Shastri, who conducted an important research in understanding the Corona virus, are a form of Durga Shakti. This occasion highlights that the interaction between mother and daughter while leading two different generations has the power to give a different twist to the research on a human disease. They have shown that basic research can be done in two corners of the world without letting each other's egos get in the way, maintaining their respective fields and research on their own separate paths. My strong salute to Dr. Durgashakti Dr. Jayanti Shastri and Dr. Aditi Shastri who have done groundbreaking research in Corona virus research. All the best for his further research.

Photo Search Courtesy :- Google

Notice :- Wording in this post is copyright.

#दुर्गाशक्ती_२०२२_दुसरं_पान... विनीत वर्तक ©

 #दुर्गाशक्ती_२०२२_दुसरं_पान... विनीत वर्तक ©

२०२० चं साल उजाडलं तेच मुळी कोरोनाच्या आगमनाने. कोरोनाचा प्रसार भारतात आणि जगात वेगाने होत होता. आजपर्यंत एकट्या भारतात ४.५ कोटी लोकांना कोरोनाने गाठलेलं आहे. तर आजपर्यंत जवळपास ५.५ लाख लोकांना आपल्या जीवाला मुकावं लागलं आहे. संपूर्ण जगाला कोरोनाने अक्षरशः थांबायला लावलं. त्याचवेळी भारतात आणि जगात या रोगावर संशोधन सुरू झालं. जगातील सर्वात मोठ्या दोन लोकशाही देशांना या रोगाचा सगळ्यात मोठा फटका बसला. ते देश म्हणजे अमेरिका आणि भारत. कोरोना रोगावर लस आल्यानंतरही ज्या प्रकारे या रोगाचं संक्रमण आजच्या क्षणालाही सुरू आहे, तो मोठ्या अभ्यासाचा विषय आहे. मुळात हा व्हायरस शरीरात कश्या प्रकारे शिरतो? शिरल्यावर तो कश्या प्रकारे माणसाच्या विविध भागांवर हल्ला करतो? कश्या प्रकारे याचं संक्रमण रोखता येऊ शकेल? अश्या एक ना अनेक प्रश्नांवर जगात आजही संशोधन सुरू आहे. कोरोना व्हायरसचा एकूण प्रवास आणि त्याचा स्त्री आणि पुरुषांवर वेगळ्या पद्धतीने होणारा हल्ला याचं एक संशोधन एका डॉक्टर आई मुलीच्या जोडीने पुढे आणलं आहे. भारतातील आणि अमेरिकेतील कोरोना व्हायरसच्या विळख्यात आलेल्या रुग्णाचं संशोधन करून एक वेगळाच निष्कर्ष त्यांनी जगापुढे मांडला आहे. त्या आहेत दुर्गाशक्ती डॉक्टर जयंती शास्त्री आणि डॉक्टर अदिती शास्त्री. 

डॉक्टर जयंती शास्त्री या मुंबईच्या संसर्गजन्य रोगावर संशोधन करत असलेल्या कस्तुरबा हॉस्पिटलच्या मायक्रोबायोलॉजी विभागाच्या अध्यक्ष आहेत. तर डॉक्टर अदिती शास्त्री या मॉन्टेफिओर मेडिकल सेंटर आणि अल्बर्ट आइनस्टाइन कॉलेज ऑफ मेडिसिन, ब्रॉन्क्स, न्यूयॉर्क येथील ऑन्कोलॉजीच्या सहाय्यक प्राध्यापक आहेत. कोरोना महामारीच्या विळख्यात जग सापडलं असताना आई आणि मुलीची जोडी जगाच्या दोन टोकांवर कोरोना व्हायरसवर आपापल्या पद्धतीने संशोधन करत होत्या. भारतात आणि अमेरिकेत एकाच वेळी खूप मोठ्या प्रमाणावर कोरोनाने आपल्या विळख्यात घेतलं. या रुग्णांमधील लक्षणे, त्यांच्या शरिराने केलेला प्रतिकार आणि रुग्णाला बरा होण्यास लागणारा वेळ अश्या अनेक प्रश्नांचा वेध आई-मुलीची जोडी आपल्या पद्धतीने घेत होती. आपलं संशोधन कुठल्या पद्धतीने पुढे जाते आहे? काय अडचण येते आहे? या गोष्टींवर या आई आणि मुलीच्या दररोज चर्चा व्हायच्या, घरी जाताना ट्रॅफिक मधून कारने प्रवास करताना मिळालेल्या वेळात या गोष्टी बोलल्या जायच्या. अमेरिकेत ज्यावेळी डॉक्टर अदिती शास्त्री आपल्या कामाच्या ठिकाणी जायला निघायच्या, त्याच वेळी इकडे मुंबईच्या ट्रॅफिक मधून जयंती घरी जात असायच्या. संशोधनातून समोर येणारे निष्कर्ष एकमेकींना सांगत असताना त्यात एक सुसूत्रता दिसायला लागली. कोरोना व्हायरस हा स्त्रियांपेक्षा पुरुषांना आपलं लक्ष लवकर आणि सहजगत्या बनवतो. तसेच स्त्रियांपेक्षा पुरुषांना कोरोना व्हायरसच्या विळख्यातून बाहेर यायला अधिक वेळ लागत असल्याचं त्यांच्या संशोधनात स्पष्ट दिसत होतं. जगाच्या दोन कोपऱ्यांमधील रुग्णांमधून समोर येणारे निष्कर्ष कोरोना व्हायरसबद्दल एक नवीन माहिती समोर आणत होते. 

आई आणि मुलीने आपापल्या टीमसोबत त्या पद्धतीने यावर अजून संशोधन केल्यावर समोर आलेले निष्कर्ष अजून काही गोष्टींवर प्रकाश टाकणारे होते. कोरोना व्हायरसला माणसाच्या शरीरात प्रवेश देणारे रिसेप्टर असते ACE2. हे रिसेप्टर पुरुषांच्या अंडकोषात मोठ्या प्रमाणावर उपलब्ध असते. पण त्याच वेळी स्त्रियांच्या अंडाशयात मात्र हे अजिबात नसते. भारतात आणि अमेरिकेमधील रुग्णांचा अभ्यास केल्यावर पुरुषांची कोरोना होण्याची आणि त्यात जीव गमावण्याची संख्या स्त्रियांच्या तुलनेत खूप जास्ती असल्याचं आकडे सांगत होते. याचा अर्थ पुरुषांच्या अंडकोषात असणारे हे रिसेप्टर कदाचित कोरोनाच्या व्हायरसच्या मुक्कामाचं स्थान किंवा त्याला मदत करणारे असू शकेल असा निष्कर्ष त्यातून समोर येत होता. 

ACE-2 or Angiotensin receptor-2 हे रिसेप्टर कोरोना व्हायरसच्या स्पाईक प्रोटीन सोबत मिसळून त्या व्हायरसला माणसाच्या पेशीमध्ये यायला प्रवेशद्वार उघडं करून देत असल्याचं स्पष्ट झालेलं आहे. जेवढ्या मोठ्या प्रमाणात ACE-2 रिसेप्टर माणसाच्या शरीरात असणार तितक्या मोठ्या प्रमाणात कोरोना व्हायरसची लागण, प्रसार आणि त्याची क्षमता जास्त असणार हे उघड आहे. डॉक्टर जयंती शास्त्री आणि डॉक्टर अदिती शास्त्री यांच्या संशोधनातून पुढे आलेल्या निष्कर्षात पुरुषांच्या अंडकोषात मुबलक प्रमाणात असणारं हेच रिसेप्टर स्त्रियांच्या तुलनेत पुरुषांना या व्हायरसची लागण, प्रसार आणि मृत्यूच्या समीप नेत असल्याचं या संशोधनातून स्पष्ट होत आहे. कोरोना व्हायरस झालेल्या पुरुष रुग्णांच्या अंडाशयाला या रोगातून बरे झाल्यावर काही त्रास होतो का? पुरुषांचे अंडाशय या रोगाच्या प्रसारात कश्या पद्धतीने निर्णायक भूमिका बजावते? पुरुष आणि स्त्रियांना वेगवेगळ्या पद्धतीने औषध देण्याची गरज आहे का? अश्या इतर अनेक प्रश्नांचा वेध आई आणि मुलीची जोडी जगाच्या दोन कोपऱ्यांवर घेत आहे. 

कोरोना व्हायरसला समजून घेण्यात एक महत्वाचं संशोधन करणाऱ्या डॉक्टर जयंती शास्त्री आणि डॉक्टर अदिती शास्त्री या दुर्गाशक्तीचं एक रूप आहेत. दोन वेगळ्या पिढ्यांचं नेतृत्व करताना आई आणि मुली मधील संवाद हा मानवाच्या एका रोगावरील संशोधनाला वेगळी कलाटणी देण्याची ताकद ठेवतो हे या निमित्ताने अधोरेखित होते आहे. आपापली क्षेत्रं आणि आपापलं वेगळ्या रस्त्यावरचं संशोधन सांभाळून, एकमेकांचे अहंकार आडवे न येऊ देता जगाच्या दोन कोपऱ्यांतही मूलभूत संशोधन होऊ शकते हे त्यांनी दाखवून दिलं आहे. कोरोना व्हायरसच्या संशोधनात एक कलाटणी देणारं संशोधन करणाऱ्या दुर्गाशक्ती डॉक्टर जयंती शास्त्री आणि डॉक्टर अदिती शास्त्री यांना माझा कडक सॅल्यूट. त्यांच्या पुढील संशोधनास खूप खूप शुभेच्छा..

फोटो शोध सौजन्य :- गुगल 

सूचना :- ह्या पोस्टमधील शब्दांकन (विनीत वर्तक ©) कॉपीराईट आहे. 

#Durgashakti 2022_First Page... Vinit Vartak ©

 #Durgashakti 2022_ First Page... Vinit Vartak ©

Women have always been given a secondary position in the male dominated culture of India. This turban still remains in many parts of society, villages and cities. A woman has always been looked upon as a commodity even today in the white society. Many women who use social media experience this on a daily basis. Every woman who is single, widowed, divorced or alone her own is available for everything. The same reflection can be seen in the inbox of every woman in the form of messages from men. That is why a single woman still feels vulnerable in society. Because at every moment her sixth sense is always predicting how bad the gaze falling on her heights can be and to what level it can go. This is the story of one such woman who, to protect herself and her daughter from society's lustful gaze, takes a decision that only a Durga Shakti can imagine.

The story starts from Katunayakkanpatti, a village in Tamil Nadu. S. who lives in this village. Petchiamal got married at the age of 20. A happy world began with a new journey. But destiny had something else in mind. Less than 15 days after the wedding, her husband died of a heart attack. But in these 15 days she had entered a new turning point. That was the turn of motherhood. After giving birth to a beautiful cute baby girl, she started working whatever she could to get rid of her delusion of having two meals a day. But in a patriarchal society, there were no less lustful eyes on a widowed woman. In that society there was no chance that anyone would appreciate the feelings of a widow. At the construction site, taking her daughter from the hotel to the tea stall, she was having two full meals while nursing her little girl while facing the lustful eyes of her breasts peeking out from that blouse. But one mother realized that those eyes could also fall on her fatherless daughter. There was only one solution in front of her to escape from all these eyes when she was delirious about food and not getting work or money.

Durga Shakti in S.Petchiamal woke up and directly reached Tiruchendur Murugan Temple. There she cut her hair. Changed your dress. S wearing a shirt and lungi. Petchiamal came out of the temple and became 'Muthu'. From there began a journey whose existence was known only to her daughter and a few close people. Becoming Muthu, she started doing whatever work she could. From Rangari to Kadia. After becoming a man, the society's view of her and her daughter changed completely. A look of lust turned to respect. Muthu was now respectfully called 'Annachi' by the people. After living as Muthu for the past 36 years, at the age of 57, when her body became too old to do labor work, she revealed her true identity to the world. To get a job through MGNREGS (Mahatma Gandhi National Rural Employment Guarantee Act 2005 or MNREGA), she had to identify herself as a real woman. In the last 36 years, her identity has been recorded as Muthu on all government documents like Aadhaar card, rationing card, election ID card. During this period, she educated her daughter and married her into a good family. Now her daughter lives happily in a luxurious house.

S. Petchiamal wants to live as Muthu till the last moment of his life. Even though her daughter is married today, she still hasn't forgotten the lustful eyes. That is why I personally feel that it is a big failure of our society that even today she does not dare to come back to her original form. Women still do not feel safe. Even today she has to take a form of Durga Shakti for her and her daughter's safety. Society has to show its place. In today's era, showing her reflection of the masculine social system, S. who has spent 36 years taking care of her daughter and giving her a dignified life, erasing her own existence, showing a different reflection of Durga Shakti. My biggest salute to Petchiamal. The nature of Durga Shakti shown by them is on the one hand to realize the female power, One is to show the struggle of a mother and on the other is to tear the veil of society. S. Petchiamal is therefore the front page headliner for this year's Durga Shakti.

Photo Search Courtesy :- Google

Notice :- Wording in this post is copyright.

#दुर्गाशक्ती २०२२_ पहिलं पान... विनीत वर्तक ©

#दुर्गाशक्ती २०२२_पहिलं पान... विनीत वर्तक ©

भारताच्या पुरुषप्रधान संस्कृतीत स्त्रीला नेहमीच दुय्यम स्थान देण्यात आलं आहे. अजूनही हा पगडा समाजाच्या अनेक भागांत, गावांत, शहरांत कायम आहे. स्त्रीकडे नेहमीच एक वस्तू म्हणून अगदी पांढरपेशा समाजात आजसुद्धा बघितले जाते. सोशल मिडिया वापरणाऱ्या कित्येक स्त्रियांना याचा अनुभव अगदी रोज येत असतो. एकटी, विधवा, घटस्फोट झालेली किंवा स्वबळावर आपला प्रवास करणारी प्रत्येक स्त्री अव्हलेबल असते. हेच प्रतिबिंब यातल्या प्रत्येक स्त्रीच्या इनबॉक्समध्ये पुरुषांकडून येणाऱ्या मेसेजच्या रूपात बघायला मिळते. त्यामुळेच एकटी स्त्री समाजाच्या पटलावर आजही स्वतःला असुरक्षित समजते. कारण प्रत्येक क्षणाला तिच्या उंचवट्यांवर पडणारी नजर किती वाईट असू शकते आणि कोणत्या थराला जाऊ शकते याचा अंदाज तिच्या सिक्स्थ सेन्स ला नेहमी येत असतो. ही गोष्ट आहे अश्याच एका स्त्रीची, जिने समाजाच्या या विखारी आणि वासना भरलेल्या नजरेपासून स्वतःचं आणि आपल्या मुलीचं रक्षण करण्यासाठी असा एक निर्णय घेतला ज्याची कल्पना एखादी दुर्गाशक्तीच करू शकते. 

गोष्ट सुरू होते तामिळनाडू मधल्या कटुनायक्कनपट्टी या गावातून. या गावात राहणाऱ्या एस. पेटचीअमल हिचं वयाच्या २० व्या वर्षी लग्न झालं. सुखी संसाराची सुरूवात एका नवीन प्रवासाने झाली. पण नियतीच्या मनात काही वेगळंच होतं. लग्नाला १५ दिवस होत नाही तोवर तिच्या नवऱ्याचं हृदयविकाराच्या झटक्याने निधन झालं. पण या १५ दिवसांत तिने एका नवीन वळणावर प्रवेश केला होता. ते वळण होतं मातृत्वाचं. एका छान गोंडस मुलीला जन्म दिल्यावर आपल्या दोन वेळच्या जेवणाची भ्रांत मिटवण्यासाठी ती मिळेल ते काम करू लागली. पण पितृसत्ताक समाजात विधवा झालेल्या स्त्रीकडे वासनेने बघणाऱ्या नजरा कमी नव्हत्याच. त्या समाजात एका विधवेच्या भावनांची कोणी कदर करेल याची सुतराम शक्यताही नव्हती. बांधकामाच्या ठिकाणी, हॉटेल ते चहाच्या टपरीवर आपल्या मुलीला घेऊन दोन वेळचं पोट भरत असताना आपल्या लहान मुलीला दूध पाजताना तिच्या त्या ब्लाउजमधून बाहेर पडणाऱ्या उरोजांकडे वासनेने बघणाऱ्या नजरांचा सामना ती करत होतीच. पण त्या नजरा वडील नसलेल्या आपल्या मुलीवरही पडू शकतात हे एका आईने ओळखलं होतं. जेवणाची भ्रांत असताना आणि काम, पैसे मिळत नसताना या सर्व नजरांपासून वाचण्याचा एकच उपाय तिच्या समोर होता. 

एस. पेटचीअमल मधली दुर्गाशक्ती जागी झाली आणि तिने सरळ तिरुचेंदूर मुरुगन मंदिर गाठलं. तिकडे तिने आपले केस कापून टाकले. आपला पेहराव बदलून टाकला. शर्ट आणि लुंगी घालून एस. पेटचीअमल देवळातून बाहेर पडली ती 'मुथु' बनून. तिथून सुरू झाला एक असा प्रवास ज्यात तिचं अस्तित्व हे फक्त तिच्या मुलीला आणि काही जवळच्या लोकांना माहित होतं. मुथु बनून तिने हाताला पडेल ते काम करायला सुरूवात केली. रंगारी पासून ते कडिया पर्यंत. पुरुष बनल्यावर तिच्याकडे आणि तिच्या मुलीकडे समाजाचा बघण्याचा दृष्टिकोन संपूर्णपणे बदलून गेला. वासनेची नजर आदरात बदलली. मुथु ला आता लोक 'अन्नाची' असं आदरयुक्त बोलवायला लागले. गेली ३६ वर्षं मुथु म्हणून जगल्यावर वयाच्या ५७ व्या वर्षी जेव्हा शरीराने मजुरीची काम करणं जड होऊ लागल्यावर तिने आपली खरी ओळख जगासमोर आणली. MGNREGS (Mahatma Gandhi National Rural Employment Guarantee Act 2005 or MNREGA) च्या माध्यमातून जॉब मिळवण्यासाठी तिला आपली खरी स्त्री असल्याची ओळख द्यावी लागली. गेल्या ३६ वर्षांत आधार कार्ड, रेशनिंग कार्ड, निवडणूक ओळखपत्र अश्या सर्व सरकारी दस्तवेजांवर तिची ओळख मुथु अशी नोंदली गेली आहे. या काळात तिने आपल्या मुलीला शिकवून तिचं लग्नही चांगल्या घरात केलं. आता तिची मुलगी एका सुखवस्तू घरात आनंदाने जगते आहे. 

एस. पेटचीअमलला आयुष्याच्या शेवटच्या क्षणापर्यंत मात्र मुथु म्हणून जगायचं आहे. आज तिच्या मुलीचं लग्न झालं तरी त्या अजूनही वासनेच्या नजरा विसरलेल्या नाहीत. त्यामुळेच आजही पुन्हा आपल्या मूळ स्वरूपात यायला तिचं मन धजावत नाही हे मला आपल्या समाजाचं खूप मोठं अपयश आहे असे मला व्यक्तिशः वाटते. स्त्री आजही स्वतःला सुरक्षित समजत नाही. आपल्या आणि आपल्या मुलीच्या सुरक्षिततेसाठी आजही तिला दुर्गाशक्तीचे एक रूप घ्यावे लागते. समाजाला त्याची जागा दाखवून द्यावी लागते. आजच्या जमान्यात पुरुषी समाज व्यवस्थेला तिचं प्रतिबिंब दाखवत गेली ३६ वर्षं आपल्या मुलीचा सांभाळ करत तिला एक सन्मानाचं आयुष्य देताना स्वतःचं अस्तित्व पुसून टाकत दुर्गाशक्तीचं एक वेगळं प्रतिबिंब दाखवणाऱ्या एस. पेटचीअमल यांना माझा कडक सॅल्यूट. त्यांनी दाखवलेल्या दुर्गाशक्तीचं स्वरूप एकीकडे स्त्री शक्तीची जाणीव करून देणारं आहे, एका आईचा संघर्ष दाखवणारं आहे तर दुसरीकडे समाजाचा बुरखा फाडणारंही आहे. एस. पेटचीअमल म्हणूनच या वर्षीच्या दुर्गाशक्तीच्या पहिल्या पानाच्या मानकरी आहेत.

 

फोटो शोध सौजन्य :- गुगल 

सूचना :- ह्या पोस्टमधील शब्दांकन (विनीत वर्तक ©) कॉपीराईट आहे.

'Dart'... Vinit Vartak ©

 'Dart'... Vinit Vartak ©

About 65-66 million years ago (1 million means 10 lakhs), dinosaurs ruled the earth before humans inhabited it. If they had stayed, perhaps the human journey would not have taken place today. But destiny had something else in mind. A 10 to 15 km sized asteroid crashed on earth at a speed of 30 km/s. Its impact created a crater 20 kilometers deep and completely wiped out the dinosaurs after ruling the earth for 165 million years. No one can defeat us and I am the king of this world can end the pride of destiny with just 10-15 km dash, human knows history. We are so small in front of the dinosaurs that destiny will need even less to destroy our existence. The same fear is haunting the human being. Today, although the technology created by man is of a very high standard, it has not come with the power to save from the heavenly crisis of destiny.

Since the origin of the earth, there has been a series of asteroid impacts on the earth. There is no chance of breaking it. Now, with the technology developed and the orbits of the asteroids we observe, scientists are putting this probability at one in every 50,000 years. Scientists express the possibility that an asteroid that destroys the existence of animals like dinosaurs or the entire species on earth will hit once in every 3 lakh years, or today's modern technology tells those numbers. Who would think that is a long time. So we have no reason to fear. But no such asteroid has hit the earth in the last 65 million years. This is the biggest alarm bell that is bothering the scientists right now. If nothing has happened in so many years, tomorrow's dawn may be decisive.

Today man has started searching for such asteroids using his technology. Because if we find an asteroid that is traveling towards Earth, what next? Can we avoid collision between Earth and that asteroid? How can it be avoided? Scientists are doing research on this for many years. While there are many ways to avoid such a collision theoretically and scientifically, there are very few that can be implemented with current technology. One way is to nuke such an asteroid to change its path or destroy it. But tracking an asteroid traveling at a speed of 16 to 30 kilometers per second in space is not easy. Also, the possible threat to the earth from this nuclear explosion is important. A lot of things are going to depend on the asteroid's orbit, distance, and how long ago we know about it in order to properly set off a nuclear explosion. We can use nuclear missiles only when all these things are calculated.

At present, NASA has clarified that no life-destroying asteroid with a length of 10 to 15 kilometers is likely to collide with the Earth in the next 100 years. But the biggest challenge is that of small asteroids. which suddenly come into view as we approach the earth. Because of their small size, their orbits cannot be precisely determined. They can change their ways at any time. All these things can happen at any time in a very uncontrollable manner. NASA is monitoring about 28,000 small to medium-sized asteroids. which are likely to collide with Earth. 3000 new asteroids are added every year. You must have noticed how great is the heavenly calamity that is looming over the earth from space. Although their collision does not destroy the entire human race, it certainly has the power to erase a country or a continent from the map of the world.

We don't have to send nuclear missiles every time. If the size of the asteroid is small, a collision with it can change its path by several thousands of kilometers. Such a collision can be made in space by using the kinetic force from the velocity in space. But the catch is that the collision should not be so strong that the asteroid will break into many fine pieces and it will be difficult for us to manage them. The collision calculation of this craft has to be adjusted by estimating the size of the incoming asteroid and its speed. Even if all this is matched on Earth, will it be possible to actually match it in space? NASA and Applied Physics Laboratory have jointly undertaken a mission to check this. The same name is DART (Double Asteroid Redirection Test).

In this mission Dart (Double Asteroid Redirection Test), NASA is sent a spacecraft to binary asteroids. The name of the largest asteroid is 'Dedemos A'. It is 750 meters in diameter and orbits around it a small asteroid called 'Dedemos B' or 'Deedemoon' which is 160 meters in diameter. There are several reasons for choosing this asteroid. The younger Dedemoon orbits its older brother in 11.9 hours. NASA's spacecraft weighs 500 kilograms and will hit the Didemoon at a speed of 6 km/s. This collision will cause a difference in Dedemoon's orbit by half a millimeter/second. This will slow its orbit around Didemus by 10 minutes. Although this difference seems very small, the difference caused by such a collision can change the distance of millions of kilometers when it collides with the Earth. This means that an asteroid coming towards the Earth can be thrown at a distance of about 1 million kilometers due to such a collision. Instead of colliding with the Earth, it can pass by the Earth at a safe distance. The Dart mission poses no threat to Earth. Both these asteroids do not come in the path of Earth or are unlikely to come. So even if this mission fails, there will be no danger to Earth.

The collision is likely to occur on September 26, 2022 at 7:14 PM (European Time. 10:44 PM IST). As a piggy bag with Dart, the Italian space agency is sending two of its CubeSats. These will detach from the dart shortly before impact. Dart's collision with DeeDeMoon will be captured on camera and sent back to Earth. After this, the European Space Agency is sending a spacecraft named “Hira” to the Deemoon. The spacecraft will study the changes in the orbit of DeedeMoon after the collision. The main objective of the Dart mission is Can we change the orbit of an asteroid? The answer to this question is to be found. If an asteroid is headed our way, can we use the technology and mathematics available to us to change its course and protect humanity on Earth? We will get the answer to this question in this match. The 'DART' mission will explore many questions in science, including the question of our future existence.

Photo Search Courtesy :- NASA, Google

Notice :- Wording in this post is copyright. 

'डार्ट'... विनीत वर्तक ©

 'डार्ट'... विनीत वर्तक © 

साधारण ६५-६६ मिलियन वर्षापूर्वी ( १ मिलियन म्हणजे १० लाख ) पृथ्वीवर मनुष्याने वस्ती करण्याअगोदर डायनोसर च अधिराज्य होतं. ते जर राहिलं असतं तर कदाचित मानवाचा आजचा प्रवास झाला नसता. पण नियतीच्या मनात काही वेगळं होतं. १० ते १५ किलोमीटर आकाराचा अशनी ३० किलोमीटर / सेकंद वेगाने पृथ्वीवर कोसळला. त्याच्या आघाताने तब्बल २० किलोमीटर खोल विवर तयार झालं आणि पृथ्वीवर तब्बल १६५ मिलियन वर्ष अधिराज्य केल्यावर पृथ्वीवरून डायनोसर या जातीचा संपूर्णपणे विनाश झाला. आपल्याला कोणी हरवू शकत नाही आणि मीच या जगाचा राजा या गर्वाला नियती अवघ्या १०-१५ किलोमीटर च्या अशनीने संपवू शकते हा इतिहास मानवाला माहिती आहे. डायनोसर च्या समोर आपण अगदी क्षुद्र मग आपलं अस्तित्व नष्ट करायला याहीपेक्षा कमी आकाराची गरज नियतीला लागेल. तीच भिती मानवाला सतावत आहे. आज जेव्हा मानवाने निर्माण केलेलं तंत्रज्ञान अतिशय उच्च दर्जाचं असलं तरी नियतीच्या आस्मानी संकटातून वाचवण्याची ताकद मात्र त्यात आलेली नाही. 

पृथ्वीच्या उत्पत्तीपासून पृथ्वीवर लघुग्रह आदळण्याची मालिका चालत आलेली आहे. त्यात खंड पडण्याची कोणतीही शक्यता नाही. आता विकसित झालेल्या तंत्रज्ञानातून आणि आपण वेध घेतलेल्या लघुग्रहांच्या कक्षेवरून ही शक्यता प्रत्येक ५०,००० वर्षात एक इतकी वैज्ञानिक सांगत आहेत. डायनोसर सारख्या प्राण्याचं किंवा एकूणच पृथ्वीवर असलेल्या प्रजातींच अस्तित्व नष्ट करणारा अशनी प्रत्येक ३ लाख वर्षात एकदा आदळण्याची शक्यता वैज्ञानिक व्यक्त करतात  किंवा आजचं आधुनिक तंत्रज्ञान ते आकडे सांगते. कोणाला वाटेल किती मोठा काळ आहे. त्यामुळे आपण घाबरण्याचं कारण नाही. पण गेल्या ६५ मिलियन वर्षात पृथ्वीवर असा अशनी आदळलेला नाही. हीच सगळ्यात मोठी धोक्याची घंटा सध्या वैज्ञानिकांना सतावत आहे. जर इतके वर्षात काही घडलं नाही तर उद्याचा उजाडणारा दिवस पण निर्णायक असू शकतो. 

आज माणसाने आपलं तंत्रज्ञानाचा वापर करून अश्या लघुग्रहांचा शोध घेण्यास सुरवात केली आहे. कारण जर आपल्याला असा एखादा  लघुग्रह आढळला जो पृथ्वीच्या दिशेने प्रवास करत असेल तर पुढे काय? आपण पृथ्वी आणि त्या लघुग्रहाची टक्कर टाळू शकतो का? टाळू शकतो तर कशी? यावर अनेक वर्ष वैज्ञानिक संशोधन करत आहेत. अशा एखाद्या टकरीपासून बचावाचे अनेक मार्ग तात्विक आणि वैज्ञानिक दृष्ट्या समोर असले तरी जे सध्याच्या तंत्रज्ञानाने प्रत्यक्षात उतरवू शकतो असे खूप कमी आहेत. यातला एक मार्ग आहे तो म्हणजे अशा एखाद्या लघुग्रहावर आण्विक बॉम्बस्फोट करून त्याचा मार्ग बदलवणे अथवा त्याला नष्ट करणं. पण १६ ते ३० किलोमीटर प्रति सेकंद वेगाने प्रवास करणाऱ्या लघुग्रहाचा वेध अवकाशात घेणं सोप्प नाही. तसेच या आण्विक स्फोटातून पृथ्वीला होणारा संभाव्य धोका महत्वाचा आहे. आण्विक स्फोट योग्य तऱ्हेने घडवून आणण्यासाठी आपल्याला लघुग्रहाची कक्षा, अंतर आणि किती वेळापूर्वी आपल्याला त्याच्या बद्दल माहिती मिळते यावर बऱ्याच गोष्टी अवलंबून असणार आहेत. जेव्हा या सर्व गोष्टींचं गणित जुळून येईल तेव्हाच आपण आण्विक मिसाईल चा वापर करू शकतो. 

सध्यातरी १० ते १५ किलोमीटर लांबीचा सजीवांचा अस्तित्व नष्ट करणारा कोणताही अशनी येत्या १०० वर्षात पृथ्वीला टक्कर देण्याची शक्यता नाही असं नासा ने स्पष्ट केलं आहे. पण सगळ्यात मोठं आव्हान आहे ते छोट्या आकाराच्या लघुग्रहाचं. जे अचानक आपल्याला पृथ्वीच्या जवळ आल्यावर दृष्टीक्षेपात येतात. त्यांच्या लहान आकारामुळे त्यांची कक्षा नक्की ठरवता येत नाही. ते आपला मार्ग कधीही बदलू शकतात. या सगळ्या गोष्टी अतिशय अनियंत्रित पद्धतीने कधीही घडून येऊ शकतात. नासा तब्बल २८,००० अश्या लहान - मध्यम आकारांच्या लघुग्रहांवर लक्ष ठेवून आहे. ज्यांची पृथ्वीशी टक्कर होण्याची शक्यता आहे. यात प्रत्येक वर्षी ३००० नवीन लघुग्रहांची भर पडते आहे. तुमच्या लक्षात आलं असेल की पृथ्वीवर अवकाशातून घोंघावणारं आस्मानी संकट किती मोठं आहे. यांच्या टकरीने संपूर्ण मानवजाती नष्ट होत नसली तरी एखादा देश, खंड जगाच्या नकाशावरून पुसण्याची ताकद नक्कीच आहे. 

प्रत्येक वेळी आपल्याला आण्विक मिसाईल पाठवलं पाहिजे असेही नाही. लघुग्रहाचा आकार जर लहान असेल तर त्याच्यासोबत झालेली एखादी टक्कर पण त्याचा मार्ग कित्येक हजारो किलोमीटर ने बदलवू शकते. अवकाशात वेगामुळे मिळणाऱ्या कायनेटिक बलाचा वापर करून अशी टक्कर अवकाशात घडवून आणली जाऊ शकते.परंतु ह्यात ही एक मेख आहे ती म्हणजे ही टक्कर इतकी ही जोरात नको की त्या लघुग्रहाचे अनेक बारीक तुकडे होतील आणि ते तुकडे मग सांभाळणं आपल्याला कठीण जाईल. येणाऱ्या लघुग्रहाचं आकारमान, त्याचा वेग ह्याचा अंदाज घेऊनच ह्या यानाच्या टक्करीचं गणित जुळवून आणावं लागेल. पृथ्वीवर हे सगळं जुळवलं तरी प्रत्यक्षात अवकाशात हे जुळवून आणणं शक्य होईल का? हे तपासण्यासाठी नासा आणि अप्लाईड फिजिक्स लॅबोरेटरी ह्यांनी मिळून एक मिशन हाती घेतलं आहे. त्याच नावं आहे डार्ट (Double Asteroid Redirection Test). 

डार्ट (Double Asteroid Redirection Test) ह्या मिशनमध्ये नासा एक यान बायनरी ( बायनरी म्हणजे एका लघुग्रहाभोवती दुसरा लघुग्रह फिरत आहे. ) लघुग्रहांवर पाठवत आहे. ह्यातला मोठा लघुग्रहाचं नाव आहे 'डीडेमॉस ए'. हा ७५० मीटर व्यासाचा असून ह्याच्या भोवती एक छोटा लघुग्रह ज्याला 'डीडेमॉस बी' किंवा 'डीडेमून' असं म्हंटल जातं तो परिक्रमा करत असून त्याचा व्यास १६० मीटरचा आहे. हे लघुग्रह निवडण्यामागे काही कारणं आहेत. लहान असलेला डीडेमून ११.९ तासात आपल्या मोठ्या भावाभोवती प्रदक्षिणा घालतो. नासाचं यान ५०० किलोग्रॅम वजनाचं असून ते ६ किलोमीटर / सेकंद ह्या वेगाने डीडेमून वर टक्कर मारेल. ह्या टक्करीमुळे डीडेमून च्या कक्षेत अर्ध्या मिलीमीटर / सेकंदाचा फरक पडेल. ह्यामुळे त्याच्या डीडेमॉसभोवती परिक्रमेचा वेग १० मिनिटांनी कमी होईल. अर्थात हा फरक खूप कमी वाटत असला तरी अश्या टकरीमुळे होणारा फरक पृथ्वीसोबत टक्कर होताना तब्बल मिलियन किलोमीटर अंतराचा बदल घडवू शकते. याचा अर्थ एखादा पृथ्वीच्या दिशेने येणारा लघुग्रह अश्या टकरीमुळे जवळपास १० लाख किलोमीटर अंतरावर लांब जाऊ शकतो. पृथ्वीशी टक्कर होण्या ऐवजी तो पृथ्वी जवळून सुरक्षित अंतरावरून पार होऊ शकतो. डार्ट मिशन ने पृथ्वी ला कोणताही धोका नाही. हे दोन्ही लघुग्रह पृथ्वीच्या रस्त्यात येतं नाही किंवा यायची शक्यता नाही. त्यामुळे समजा हे मिशन विफल झालं तरी पृथ्वीला त्याचा कोणताही धोका उद्भवणार नाही.

येत्या २६ सप्टेंबर २०२२ रोजी संध्याकाळी ७ वाजून १४ मिनिटांनी (युरोपियन टाइम. भारतीय प्रमाणवेळ संध्याकाळी १० वाजून ४४ मिनिटे ) ही टक्कर होण्याची शक्यता आहे. डार्ट सोबत पिगी बॅग म्हणून इटालियन स्पेस एजन्सी आपले दोन क्यूब सॅट पाठवत आहे. टक्कर मारण्याच्या थोड्याआधी हे डार्ट पासून विलग होतील. डार्टची डीडेमूनशी होणारी टक्कर कॅमेऱ्यात बंदिस्त करून ती पृथ्वीकडे परत पाठवतील. ह्या नंतर युरोपियन स्पेस एजन्सी “हिरा” नावाचं एक यान डीडेमून कडे पाठवत आहे. हे यान ह्या टक्करीनंतर डीडेमून च्या कक्षेत झालेल्या बदलांचा अभ्यास करेल. डार्ट मोहिमेचा मुख्य उद्देश आपण एखाद्या लघुग्रहाची कक्षा बदलवू शकतो का? ह्या प्रश्नाच उत्तर शोधणं आहे. पृथ्वीवर पुढे जर एखादा लघुग्रह रस्त्यात येत असेल तर आपल्याकडे उपलब्ध असलेलं तंत्रज्ञान आणि गणित ह्याचा वापर करून आपण त्याचा रस्ता बदलवून पृथ्वीवर असलेल्या मानवजातीचं संरक्षण करू शकतो का? या प्रश्नाचं उत्तर आपल्याला या टकरीने मिळणार आहे. 'डार्ट' मोहिमेतून विज्ञानाच्या अनेक प्रश्नांचा वेध घेतला जाणार आहे, ज्यात आपल्या भविष्यातील अस्तित्वाचा प्रश्न समाविष्ट आहे.   

फोटो शोध सौजन्य :-  नासा, गुगल

सूचना :- ह्या पोस्टमधील शब्दांकन (विनीत वर्तक ©) कॉपीराईट आहे.

The Story of Semiconductors... Vinit Vartak ©

 The Story of Semiconductors... Vinit Vartak ©

Presently in Maharashtra, the name Semiconductor is on everyone's lips. The rise and rescue of conglomerate names like Foxconn is going on simultaneously. All activists, devotees and politicians have all jumped into it. Accusations are being thrown at each other. I don't want to get into the politics of who is right and who is wrong. But even if you ask one of these, what is a semiconductor bro?  there is a situation where you will see bright stars during the day. What is Semiconductor? Exactly where and how is it used? How Semiconductor is going to become the trump card in the future and what will be India's role in it? We should understand all these things beyond politics.

What is Semiconductor? To understand, we should consider a filter. As the filter does not pass all the liquid thoroughly and it is not completely closed. So it comes out by filtering the right amount of liquid. A semiconductor works exactly like this. It does not allow electric current to pass easily through us but does not stop it completely. Also this barrier can be less on one side and more on the other side. This means that the resistance of a semiconductor is variable. Also its properties are changed by light and heat. This means that if we change these things as and when we want, we can achieve both an electric conductor and an electric insulator at the same time. That is why semiconductors are the backbone of any electronic device.

To understand how semiconductors work, we need to understand the atomic structure. As we have learned in school that in the basic structure of any element, protons and neutrons are at the center of the atom and electrons move in a specific orbit. In the case of all common elements one, the other electron is in the last orbit. But materials that are semiconductors have four electrons in their outermost shell. Those four electrons bond with four other electrons. If this happens, the material transforms itself into a crystal structure. For example, silicon crystal. So these semiconductors control the electric current in any electronic device. It sends electric current to any device as much and only when it is needed. Designing such a system first required large vacuum tubes and very large electric currents. But after the advent of semiconductors, its size became less and less.

The change in size from what was once a desktop computer to today's handheld mobile phone is largely due to changes in the size and performance of semiconductors. A single semiconductor chip contains more transistors than all the stones in the pyramids of Egypt. The more transistors, the higher the efficiency of the chip. More than 100 billion integrated circuits are used in the world today. At the heart of it all is the semiconductor. Today, India imports 100% of its semiconductor requirements from abroad. In 2019 alone, India imported semiconductors worth USD 50 billion. Today, semiconductors are required in all fields like computers, telecommunications, banking, security, healthcare, transportation, manufacturing.

Today, a country like Taiwan is the grandfather country in the semiconductor sector. Making a semiconductor requires you to master the physics, chemistry and overall nitty-gritty of its manufacture. In 1974, 'Terry Gau' founded 'Hon Hi' i.e. Foxconn with a capital of 7500 US dollars. Today Foxconn's market value has exceeded 70 billion Taiwan dollars. To meet India's need for semiconductors and make India self-sufficient, Foxconn partnered with an Indian company, Vedanta, to start building a semiconductor manufacturing industry. Maharashtra was always his first destination. But he has chosen Gujarat because they fed up with the politics of Maharashtra and the unstable government that changes its policies. There is no doubt that because of this employment in Maharashtra has gone to Gujarat. But the attitude of politicians and their policies, the politics of ego preservation and the attitude of showing one's affairs to others is responsible for this. This failure is not a single party, political leader or government but the entire political instability. Now, here and now, here and there, and here and there, and here and there, but in all this, the truth is proved once again that no one has suffered the loss of Maharashtra.

Semiconductor is going to be the ace of fortune in the future.Whoever owns the semiconductor formula will lead the country, state and the company in the electronics industry in the future. So I have no doubt that if we devote the same time to identifying semiconductors and the steps to come, without engaging in the politics of taking advantage of each other, we will have eased the way for our future.

Jai Hind!!!

Footnote :- The purpose of the post is not political. Then no political comment of any kind should be made on this.

Photo Search Courtesy :- Google

Notice :- Wording in this post is copyright.

सेमीकंडक्टर ची गोष्ट... विनीत वर्तक ©

 सेमीकंडक्टर ची गोष्ट... विनीत वर्तक ©

सध्या महाराष्ट्रात सर्वांच्या तोंडावर सेमीकंडक्टर हे नाव गाजते आहे. फॉक्सकॉन सारख्या कंपनांच्या नावाचा उदो आणि उद्धार एकाचवेळी सुरु आहे. यात सर्व सतरंजी उचलणारे कार्यकर्ते, भक्त आणि राजकारणी सर्वांनीच उडी घेतली आहे. एकमेकांवर आरोपाच्या फैरी झाडल्या जात आहेत. यात कोण बरोबर आणि कोण चुकीचं यातल्या राजकारणात मला जायचं नाही. पण यातल्या एकाला जरी सेमीकंडक्टर म्हणजे काय रे भाऊ? असं विचारलं तर दिवसा ढवळ्या तारे दिसतील अशी परिस्थिती आहे. सेमीकंडक्टर म्हणजे काय? नक्की त्याचा उपयोग कुठे आणि कसा होतो? येणाऱ्या काळात सेमीकंडक्टर कसा हुकमाचा एक्का बनणार आहे आणि त्यात भारताचा काय सहभाग असेल? या सर्व गोष्टी आपण राजकारणापलीकडे समजून घ्यायला हव्यात. 

सेमीकंडक्टर म्हणजे काय? समजून घ्यायचं असेल तर आपण एखाद्या फिल्टर चा विचार करावा. ज्या प्रमाणे फिल्टर सगळंच लिक्विड भळाभळा जाऊन देत नाही आणि ते एकदम बंद पण होत नाही. तर ते योग्य प्रमाणात लिक्विड फिल्टरिंग करून त्यातून बाहेर येत असते. सेमीकंडक्टर अगदी असच काम करतो. तो आपल्यातून इलेक्ट्रिक करंट सहजतेने जाऊ पण देत नाही पण त्याला संपूर्णपणे थांबवत पण नाही. तसेच हा अवरोध एका बाजूने कमी तर दुसऱ्या बाजूने जास्ती असू शकतो. याचा अर्थ सेमीकंडक्टर चा अवरोध हा बदलणारा आहे. त्याशिवाय त्याचे गुणधर्म हे प्रकाश आणि हिट ( उष्णतेने ) बदलतात. याचा अर्थ आपण जर या गोष्टी आपल्याला हव्या तश्या आणि हव्या तेव्हा बदलल्या तर आपण एकाच वेळी इलेक्ट्रिक कंडक्टर आणि इलेक्ट्रिक इन्स्युलेटर अश्या दोन्ही गोष्टी साध्य करू. त्यामुळेच सेमीकंडक्टर हे कोणत्याही इलेक्ट्रॉनिक वस्तूचा पाठीचा कणा आहे. 

सेमीकंडक्टर कसे काम करतात हे समजून घ्यायला अणू ची रचना आपण समजून घेतली पाहिजे. ज्या प्रमाणे कोणत्याही मूलद्रव्याच्या मूळ रचनेत प्रोटॉन आणि न्यूट्रॉन हे अणूच्या केंद्रस्थानी असतात आणि इलेक्ट्रॉन हे एखाद्या विशिष्ठ कक्षेत फिरत असतात हे आपण शाळेत शिकलेलो आहोत. सर्व साधारण मूलद्रव्यांच्या बाबतीत एखादा, दुसरा इलेक्ट्रॉन शेवटच्या कक्षेत असतो. पण जे मटेरीयल सेमीकंडक्टर असतात त्यांच्या बाहेरच्या कक्षेत मात्र चार इलेक्ट्रॉन असतात. ते चार इलेक्ट्रॉन इतर चार इलेक्ट्रॉन सोबत बंध करतात. जर का असं झालं तर ते मटेरियल स्वतःला क्रिस्ट्ल स्ट्रक्चर मधे बदलते. उदाहरण द्यायचं झालं तर सिलिकॉन क्रिस्टल. तर हे सेमीकंडक्टर कोणत्याही इलेक्ट्रॉनिक उपकरणात इलेक्ट्रिक करंट हा नियंत्रित करतात. जेव्हा आपल्याला पाहिजे तेवढं आणि जेव्हा पाहिजे तेव्हाच इलेक्ट्रिक करंट कोणत्याही उपकरणात पाठवतात. अश्या पद्धतीची रचना करण्यासाठी आधी मोठ्या व्हॅक्युम ट्यूब आणि खूप मोठं इलेक्ट्रिक करंट लागायचं. पण सेमीकंडक्टर आल्यानंतर त्याचा आकार कमी कमी होत गेला. 

एकेकाळी डेस्कटॉप कम्प्युटर ते आज अगदी मुठीत मावणाऱ्या मोबाईल फोन च्या आकारात झालेला बदल हा मुख्यत्वे सेमीकंडक्टर च्या आकारात आणि कार्यक्षमतेत झालेल्या बदलांमुळे आहे. एखाद्या सेमीकंडक्टर चिप मधे इजिप्त मधल्या पिरॅमिड मधे लागलेल्या सर्व दगडांपेक्षा जास्त ट्रान्झिस्टर असतात. जेवढे जास्ती ट्रान्झिस्टर तितकी त्या चिप ची कार्यक्षमता जास्ती. आज जगात १०० बिलियन पेक्षा जास्ती इंटिग्रेटेड सर्किट रोज वापरले जातात. या सर्वांच्या केंद्रस्थानी आहे ते म्हणजे सेमीकंडक्टर. आज भारत त्याला लागणारे सर्वाच्या सर्व १००% सेमीकंडक्टर परदेशातून आयात करतो. एकट्या २०१९ मधे भारताने तब्बल ५० बिलियन अमेरिकन डॉलर किमतीचे सेमीकंडक्टर आयात केले आहेत. आज सेमीकंडक्टर कॉम्प्युटर, टेलिकम्युनिकेशन, बँकिंग, सिक्युरिटी, हेल्थकेअर, ट्रान्सपोर्टेशन, मॅन्युफॅक्चयुरिंग अश्या सगळ्याच क्षेत्रात गरजेचे आहेत. 

आज तैवान सारखा देश सेमीकंडक्टर क्षेत्रात दादा देश आहे. सेमीकंडक्टर बनवण्यासाठी तुम्हाला भौतिकशास्त्र, रसायनशास्त्र आणि एकूणच त्याच्या निर्मिती मधील छोट्या गोष्टी आत्मसात कराव्या लागतात. १९७४ मधे ७५०० अमेरिकन डॉलर च्या मुद्दलीवर 'टेरी गाऊ' यांनी 'हॉन हाय' म्हणजेच 'फॉक्सकॉन' कंपनीची स्थापना केली. आज फॉक्सकॉन च बाजार मूल्य तब्बल ७० बिलियन तैवान डॉलर च्या पलीकडे गेलं आहे. भारताची सेमीकंडक्टर ची गरज भागवण्यासाठी आणि भारताला आत्मनिर्भर करण्यासाठी फॉक्सकॉन ने वेदांता या भारतीय कंपनीशी भागीदारी करत सेमीकंडक्टर बनवण्याचा उद्योग उभारण्याची सुरवात करण्यासाठी पावलं टाकली. महाराष्ट्र नेहमीच त्यांच पहिलं डेस्टिनेशन होता. पण महाराष्ट्रातील राजकारण आणि बदलणारं अस्थिर सरकार त्यांची धोरणे याला वैतागून त्यांनी गुजरात ची निवड केली आहे. नक्कीच यामुळे महाराष्ट्रातील रोजगार हा गुजरात मधे गेला आहे यामधे दुमत नाही. पण राजकारण्यांची आणि त्यांच्या धोरणांची धरसोड वृत्ती, स्वतःचे इगो जपण्याचं राजकारण आणि आपला तो बाब्या दुसऱ्याचं ते कार्ट दाखवण्याची वृत्ती याला जबाबदार आहे. हे अपयश कोण्या एका पक्ष, राजकीय नेता अथवा सरकारच नाही तर संपूर्ण राजकीय अस्थिरतेच आहे. आता इकडले त्यांच्या खापर फोडतील आणि तिकडले इकडल्यांवर पण या सगळ्यात महाराष्ट्राच्या होणाऱ्या नुकसानीची कोणाला काही पडलेली नाही हे सत्य पुन्हा एकदा सिद्ध होते आहे. 

सेमीकंडक्टर येणाऱ्या काळात हुकमाचा एक्का असणारं आहे. ज्याच्याकडे सेमीकंडक्टर ची सूत्र असतील तो देश, राज्य आणि ती कंपनी येणाऱ्या काळात इलेक्ट्रॉनिक इंडस्ट्री च नेतृत्व करणार आहे. त्यामुळे एकमेकांचे वाभाडे काढण्याच्या राजकारणात न गुंतता तोच वेळ सेमीकंडक्टर आणि येणाऱ्या काळाची पावलं ओळखण्यात दिला तर आपण आपल्या भविष्याचा मार्ग सुकर केला असेल याबद्दल माझ्या मनात शंका नाही. 

जय हिंद!!!

तळटीप :- पोस्ट चा उद्देश राजकीय नाही. तेव्हा कोणत्याही पद्धतीची राजकीय कमेंट यावर करू नये. 

फोटो शोध सौजन्य :- गुगल 

सूचना :- ह्या पोस्टमधील शब्दांकन (विनीत वर्तक ©) कॉपीराईट आहे.