Friday 24 June 2016


    प्रिय .....,
    तो येणार त्याची चाहूल लागलीच होती. कधीपासून वाट बघत होतो. सगळ्यांचे भविष्य सांगून झाले कि तो येणार, येणार पण कधी? हे मात्र गुलदस्त्यात होते. तो येताना वाजत गाजत येतो पण ह्या वेळेस हा सगळा फौजफाटा कुठे गायबच होता. पांढरी वस्त्रे आणि त्याला धुसरशी काळी बोर्डर हीच काय ती त्याची येण्याची लक्षणे. समुद्र हि शांतच त्याला कधी उधाण येत त्याची वाट बघत होतो.
    काल मात्र रंग बदलले. समुद्राला आनंदाच्या उकळ्या फुटू लागल्या. वार्याने हि जोराने विहारून त्याच्या आगमनाची वर्दी दिल...ी. पांढरी वस्त्रे आता काळ्या रंगाने झाकली गेली. आसमंत काळोखी झाला पण अजून तो बरसत नव्हता. कदाचित मुहूर्ताची वाट बघत असेल. त्यालाही योग्य मुहूर्त लागत असेलच कि. तसा काल मुहूर्त होता चांगला निदान पुरुषांच्या दृष्टीने वटपोर्णिमा आणि फादर्स डे ह्याहून अधिक काय हवे?
    पण तो वाट बघत होता कोणाची काय ठाऊक. पण कालच्या त्याच्या जोशाने मन मे लड्डू तो फुटे हि. एकतर समुद्राचा रौद्रपणा आता जाणवायला लागला होता. कामाच्या वेळेस एक हात हेल्मेट सांभाळायला जात होता. कारण वार्याला हि काल उधाण होतच. त्याच्या जोरावर जे काही अधे मध्ये येईल त्या सर्वाना घेऊन त्याचा विहार मुक्तपणे चालू होता. फक्त एकच माशी शिंकली ती म्हणजे आज त्याचा बडेजाव कुठे नव्हता. तो आवाज, तो अंधाराला चिरत जाणारा प्रकाश आणि त्या काळोख्या पाण्यावर उत्स्फुर्तपणे उडी घेणाऱ्या प्रकाशाचा आवेश कुठे जाणवत नव्हता.
    मनात एकच शंका फक्त दाखवायला तर नाही न आला. कारण आता तो हवा होता त्याच दिसण पुरेस नव्हत. आता त्याने आसमंत ओला करायला हवा होता. आता त्याने पूर्णपणे कोसळायला हव होत. पण तो गप्पपणे बघत होता. त्याचा आवेश कुठेतरी पूर्ण गायब होता कदाचित मनातल्या मनात मंद हसत असावा. काहीही असो पण तू कोसळावस अस मनापासून वाटते आहे रे अस त्याला सांगावस मला मनापासून वाटत होत. असही वाटत होत कि तो ऐकेल.
    आज मात्र त्याने एकल. आसमंत ओला झाला. समुद्राला आनंदाच उधाण आल. त्याच्या स्पर्शाने गुदगुदल्या झाल्या पण कुठे तरी तो जोश मात्र हरवलेला वाटला. त्याच ते वाजत गाजत येण मिस करतो आहे. पण तरी कुठेतरी समाधान आहे तो कोसळला ह्याचा. असाच रहा रे बाबा तू अजून खूप खूप कोसळ त्याची गरज आहे सर्वांनाच. त्या आकाशाला , त्या समुद्राला , त्या जमिनीला आणि त्या प्राण्यांना.
    तुझाच एक निस्सीम चाहता ,
    विनीत

No comments:

Post a Comment