एका अनामिकेचा दिवस ...

तो कोसळत होता असाच न सांगता माहित नाही कधी थांबणार होता तो. तरी आज दिवस त्याच होता. त्याच्या येण्याने कुठेतरी सुखावलो तरी मनातून मात्र तुझ्या आठवणीच्या कप्यात ओढलो गेलो. अंधेरी स्टेशन वर रोज सकाळी आपली नजरभेट व्ह्याचीच. तू जायची दादर ला तर मी मित्राची वाट बघत असायचो. रोजचाच तो कटाक्ष आणि ७.४३ ची तुझी दादर लोकल कधीच काही चुकल नाही. त्या दिवशी तो कोसळत होता असाच आजच्या सारखा आणि तुला यायला उशीर झाला. गाडीत चढता चढता तुझी छत्री मात्र राहिली मागे आणि तू गेली पुढे. राहिलेली छत्री मी घेतली लोकांकडून सांगून कि मी 

तुला ओळखतो. दुसर्या दिवशीची ७.४३ ची लोकल मी विसरूच शकत नाही.

त्या दिवशी पाउस जरा जास्तीच होता आज मी दोन गाड्या अगोदर आलो होतो कारण तुझी छत्री परत करायची होती न तू आलीस तोच तो कटाक्ष आणि तिच ती हळुवार नजर. सुरवात कुठून करू मी मला उमगलच नाही. शेवटी केलाच धीर आणि केली छत्री पुढे. तुझी छत्री बघून तू ७.४३ विसरून गेलीस आणि किती आनंद झाला तुला. तुझ ते हास्य आणि आनंद अजून हि आहे डोळ्यासमोर. तुझी लोकल हि गेली मग तू म्हणालीस कोफी घेऊयात ह्या कोसळत्या पावसात मला घाम निघाला कारण मी कधी विचारच केला नव्हता.

म्याक्डोनाल्ड मध्ये कोफी घेताना तुझा तो कटाक्ष मला भूल घालत होता. तो चुकून हळुवार झालेला स्पर्श , ती नजर , तो कुद्कुडणारा आवाज आजही सगळ तसच आहे. तू धन्यवाद म्हंटलस पण माझ लक्ष होतच कुठे मी तर तुझ्यात कधीच हरवून गेलो होतो. तू मला बरच काही सांगत होतीस आणि मी हो ला हो म्हणत होतो. कोणत्या धुंदीत होतो माझ मलाच ठाऊक नव्हत. अचानक तो थांबला. मी घड्याळाकडे बघितल ८.३० वाजून गेले होते. आज ऑफिस ला जाण्यात काहीच रस नव्हता.

अचानक तू विचारलस जाऊ या का जुहू ला. तुझ्या ह्या विचार्ण्यानेच मला ४४० व्होल्त  चा झटका बसला. अगदी मनातले शब्द तोंडावर यावेत अशी अवस्था माझी होती. माझा होकार तर केव्हाच तयार होता. आपण गेलो तेव्हा तो कोसळत होता आणि तू भिजण्याच्या मूड मध्ये होतीस. तो कोसळत होता आणि समुद्र उधनावर होता ह्या दोहोत माझी अवस्था मात्र फारच बिकट होती. तू भिजून पाण्यात उद्या मारत होतीस मलाही भिजवत होतीस. मी तर तिकडे नव्हतोच मी तुझ्या मध्ये कधीच भिजलो होतो.

पूर्ण दिवस आपण एकत्र घालवला तू तुझ्या कोलेज चे किस्से सांगितले तर मी माझ्या ऑफिस चे. आपण दोघेही आत्ता भेटलो आहोत ह्याचे भान दोघांना हि नव्हते. शेवटी समारोपाची वेळ आलीच. तुला मी तुझ नाव पण नव्हत विचारल. मी म्हणालो तुझ नाव काय? तू म्हणालीस अनामिका तू विचारल तुझ मी म्हणालो अनामिक. मी विचारल तुझा नंबर दे? तू म्हणाली आजचा दिवस लक्षात ठेव परत भेटू नाही भेटू. तुझ्या त्या बोलण्याने मला क्षणभर काय बोलावे कळेना. तू गेलीस निघून एक नेहमीचा हसरा कटाक्ष टाकून. दुसर्याच दिवशी मला १ महिना बाहेर जावे लागले ऑफिस च्या कामानिमित्त. एक महिन्यांनी आलो पण ७.४३ ला तू दिसलीच नाहीस. गेले वर्षभर ७.४३ ची वाट बघतो त्याच ठिकाणी त्याच वेळी. आज पण हा कोसळतो आहे. आज वाटते कि तू येशील तशीच धावत धावत आणि मी असीन छत्री घेऊन तीच ती त्या दिवशी परत करायला विसरून गेलो होतो ती..........

विनीत वर्तक